Во време на студиите на Универзитетот Упсала во Шведска, студирал египтологија и медицина, каде што се заинтересирал за генетскиот материјал на античките мумии.
Сепак, многумина сметаа дека неговиот потфат е неостварлив: –Кога барав ДНК во коските на одамна мртвите во раните 1980-ти, многу експерти го сметаа целото истражување за прилично лудо.
Генетскиот материјал на одамна мртвите не само што одамна се распаднал, туку е контаминиран и со бактерии и микроорганизми кои во меѓувреме се појавиле на остатоците.
Меѓутоа, тогаш дојде 1984 година, а Пабо и неговите колеги успешно ја реконструираа ДНК на египетска мумија со клонирање. За да го реконструираат генетскиот материјал на неандерталците уште во 1997 година, додека една деценија подоцна извлекле дел од заклучоците врз основа на ова истражување, како што пишува Дојче веле.
Зошто сме различни?
Денес, овој шведски научник може да се каже дека основал сосема нова научна дисциплина – палеогенетика. И заедно со своите соработници продолжил редовно да објавува спектакуларни откритија на овие простори, па „патем“ утврдил и дека остатоците од коските од пештерата Денисов на планините Алтај во западен Сибир всушност припаѓаат на еден вид праисториски човек.
Откако претходно утврдил дека генетскиот материјал на неандерталецот значително се разликува од оној на хомо сапиенсот – но не целосно, и бидејќи знаел дека средбата меѓу нив се случила пред околу 50.000 години – кога човекот ја напуштил Африка и се упатил кон Европа и Азија – тој го заклучи следново: –Секој од нас има околу 1 до 2 проценти неандерталци во себе.
И тоа беше клучното прашање за него: –Ако сакаме да дознаеме што е ексклузивно за нашиот наследен материјал, тогаш треба да се запрашаме кои се генетските промени што сите ги имаме, а неандерталците ги немаат. Тајната на мажот лежи во тие промени, но додава дека ќе му требаат уште најмалку десет до дваесет години за да го пронајде одговорот.
Неандерталците користеле алатки, исто како глувците, но тие не смениле ништо илјадници години. И тие беа опкружени со море, но не им паднало на памет да излезат на море. И за само 65.000 години, човекот ги населил дури и најоддалечените острови во Пацификот.
–На некој начин, сето тоа е лудо. Ние сме луди! Сега ќе одиме на Марс. Нема шанси да застанеме, заклучува Пабо.
