Кога работниците во градинките во Финска ги искорнаа тревниците, засадија шумски под, како што е џуџеста хедер и боровинки, и им дозволија на децата да се грижат за земјоделските култури дури и во садовите за садници, разновидноста на микробите во цревата и на кожата на малите деца се подобри и се појави поздрава микробиотска фауна во многу краток временски период.
Во споредба со другите градски деца кои играат во стандардни градинки и игротеки со дворови и тротоари, плочки и чакал, деца од 3, 4 и 5 години во овие зелени градинки во Финска покажаа зголемени Т-клетки и други важни имунолошки маркери во нивната крв во рок од 28 дена. „Исто така, откривме дека цревната флора кај децата кои си играле во зеленилото е слична на цревната флора кај децата кои секојдневно ја посетуваат шумата“, вели научникот за животна средина Марја Рослунд од Универзитетот во Хелсинки.
Претходните истражувања покажаа дека раната изложеност на зелениот простор е некако поврзана со добро функционирачкиот имунолошки систем, но сè уште не е јасно дали таа врска е каузална или не. Експериментот во Финска е првиот што експлицитно манипулира со урбаната средина на детето и потоа тестира за промени во нивниот микробиоум и истотака со имунолошкиот систем на детето.
И покрај тоа што наодите не ги содржат сите одговори, тие ја поддржуваат водечката идеја – имено дека промената во микробите во животната средина може релативно лесно да влијае на добро воспоставениот микробиом кај децата, давајќи им буст на имунолошкиот систем и подобрувајќи го имунитет.
Поимот дека животната средина богата со живи суштества влијае на нашиот имунитет е позната како „хипотеза за биодиверзитетот“. Врз основа на таа хипотеза, губењето на биодиверзитетот во урбаните области може да биде барем делумно одговорно за неодамнешниот пораст на болести поврзани со имунитетот. „Резултатите од оваа студија ја поддржуваат хипотезата за биодиверзитет и концептот дека нискиот биодиверзитет во современото опкружување за живеење може да доведе до дисбалансиран имунолошки систем и, следствено, да ја зголеми преваленцата на имуно-медијативни болести“, пишуваат авторите
Студијата ги спореди микробите на животната средина пронајдени во дворовите на 10 различни урбани градинки кои чувале вкупно 75 деца на возраст од 3 до 5 години. Некои од овие градинки содржеа стандардни урбани дворови со бетон и чакал, други ги носеа децата за дневно време во природа, а на четири им беа преработени дворовите со трева и шума. Во тек на 28 дена, на децата во овие последни четири типа на градинки им беше дадено време да играат во нивниот нов двор пет пати неделно.
Кога истражувачите ја тестирале микробиотата на нивната кожа и во цревата пред и по испитувањето, откриле подобри резултати во споредба со првата група деца кои играле во градинки со помалку зеленило во истото време. Дури и за тоа кратко траење на студијата, истражувачите откриле дека микробите на кожата и цревата кај децата кои редовно играле на зелените површини се зголемиле во различноста – карактеристика што е поврзана со целокупниот поздрав имунолошки систем.
Нивните резултати во голема мера одговараа на втората група деца на градинки кои имаа излети секојдневно во природа. Меѓу децата кои излегоа надвор, си играа во нечистотија, трева и меѓу дрвјата, се појави зголемување на микробата наречена гамапротеобактерија за зајакнување на имунолошката одбрана на кожата, како и зголемување на имуните секрети во крвта и намалување на содржината на интерлеукин-17А, што е поврзано со имунолошки преносливи болести.
„Ова ја поддржува претпоставката дека контактот со природата спречува нарушувања во имунолошкиот систем, како што се автоимуни болести и алергии“, вели Синкконен. Резултатите не се убедливи и тие ќе треба да бидат проверени меѓу поголемите студии ширум светот. Сепак, придобивките од зелените површини се чини дека и ги надминуваат придобивките за нашите имунолошки системи.
Истражувањата покажуваат дека излегувањето надвор е добро и за видот на детето, а да се биде во природа како дете е поврзано со подобро ментално здравје. Некои неодамнешни студии дури покажаа дека зелените површини се поврзани со структурните промени во мозокот на децата. Што ги движи овие неверојатни резултати, сè уште не е јасно. Може да биде поврзано со промени во имунолошкиот систем или нешто за дишење здрав воздух, изложувањето на сонце, зголеменото вежбање или зголемениот духовен мир.
Со оглед на комплексноста на реалниот свет, навистина е тешко да се контролираат сите фактори на животната средина кои влијаат на нашето здравје во студиите. Покрај тоа што руралните деца имаат помалку случаи на астма и алергии, достапноста на литература за врската помеѓу зелените површини и овие имунолошки нарушувања е неконзистентна.
Тековното истражување има мала големина на студија, и може да се заклучи дека само пронајде корелација и не може да даде сметка за тоа што прават децата надвор од градинките, но забележаните позитивни промени се доволни за научниците од Финска да понудат некој совет.
„Најдобро би било децата да играат во баричките и секој да може да копаат во органска почва“, го охрабрува екологистот Аки Синкконен, исто така од Универзитетот во Хелсинки. „Можевме да ги носиме нашите деца пет пати неделно во природа за да имаат влијание врз микробите. Промените се едноставни, штетите се мали, а потенцијалните придобивки се широко распространети.“
Врзувањето со природата како дете е исто така добро за иднината на екосистемите на нашата планета. Студиите покажуваат дека децата кои поминуваат време на отворено, почесто сакаат да станат екологисти како возрасни, а во светот што брзо се менува, тоа е поважно од кога било.
Само осигурете се дека сите се вакцинирани против тетанус, советува Синкконен.
Студијата е објавена во Science Advances.
