Најголемото ослободување е кога ќе сфатите дека веќе не треба да правите ништо.
Не треба да се докажуваш, да потврдуваш дека вредиш, да освојуваш, да ги убедуваш другите дека си во право, да се плашиш од тоа што некој ќе каже, да се грижиш што некој ќе мисли.
Сега веќе знаете што ви се допаѓа, затоа направете го тоа што е можно почесто. Сега веќе знаете колку можете, затоа не се туркајте надвор од тие граници. Бидејќи не може, не мора, и никој нема да каже „благодарам“.
А тоа „благодарам“ не треба да го кажува никој освен вие самите.
Кога легнувате навечер, ги затворате очите и се заблагодарувате затоа што доволно се сакавте и се грижевте за себе тој ден и се грижевте за себе и ги почитувавте границите на вашите можности.
И не легнавте премногу уморни и незадоволни и исцрпени од безбројните обврски што најмногу си ги наметнавте.
–Очигледно, веќе нема трчање во животот. Добро, бавно, умерено … да траете што е можно подолго за себе и за другите
Автор: Сања Крстиќ за uspesnazena.com
