Што значи кога сонуваме дека паѓаме во бездна или очајно бегаме од некого? Зошто некои соништа ни се врежуваат во меморијата засекогаш, додека други исчезнуваат веднаш по будењето, иако чувството од нив нè следи со часови, па дури и со денови?
Овие прашања со векови го будат човечкото љубопитство и се наоѓаат на пресекот меѓу психологијата, невронауката и личното искуство.
Сонот не е случаен збир на слики, туку сложен ментален процес во кој мозокот ги обработува емоциите, стресот, стравовите и желбите. Падот во сон често се поврзува со губење контрола или несигурност во јаве, додека бегството може да укажува на избегнување соочување со одреден проблем. Но зошто токму тие соништа остануваат толку живи во нашата свест?
Во новата емисија „Мој збор“, на овие и на многу други дилеми одговара проф. д-р Мирослав Пендаровски, кој низ научна, но разбирлива призма објаснува како функционира сонот, колку време всушност сонуваме во текот на ноќта и зошто мозокот селективно „одлучува“ што ќе запаметиме. Дали сонувањето е само нуспроизвод на спиењето или неопходен механизам за ментално здравје?
Разговорот отвора и едно суштинско прашање: дали е добро да се сонува и што се случува кога соништата изостануваат. Одговорите нè водат поблиску до разбирањето на сопствениот внатрешен свет – оној што најчесто го запознаваме токму додека спиеме.
