Водата со векови била главното средство за капење. На пример, во цивилизацијата Инд – култура која опфаќа делови од денешен Пакистан, Индија и Авганистан од 2600 до 1900 п.н.е. – Големата бања во Мохенџо-Даро се смета за една од најраните јавни парни бањи.
Пред сапунот да стане вообичаен во личната хигиена, имало многу луѓе кои не можеле да се изборат со природниот мирис и бактериите и вирусите редовно се ширеле помеѓу населението, вели историчарката Џудит Риднер од Државниот универзитет во Мисисипи.
Иако современите формулации за сапун содржат многу дополнителни состојки, основната смеса е прилично едноставна – тоа е сол на масна киселина, т.е. комбинација на алкали, соединение кое се раствора во вода и масти, пишува Live Science.
Оваа основна формула била клучна за предмодерните сапуни во античките цивилизации. Растенијата, жолчките, маслата и средствата за ексфолијација како песокот и пепелта од дрво биле главните состојки на раните средства за чистење.
Најраните пишани докази за супстанции слични на сапун се од Месопотамија околу 2500 година п.н.е. Глинените табли покажуваат дека Сумерите користеле вода и натриум карбонат, сол во прав како растителен пепел, за да се исчистат, а пиво и топла вода за чистење на раните.
