Пред половина век браковите во беа многу поразлични од денешните. Се знаеше кој го вози тракторот и кој ја отвора капијата, а ако не беше „како што наредува Господ“, тогаш на судијата ќе му се донесат разводни документи.
Тоа го направил Средоје, во далечната 1963 година, бидејќи, како што стои во документите, му се чинело дека неговата сопруга „почесто отколку што треба ја посетува својата сосетка, а селото почнало да зборува за тоа“ па затоа Средоје повеќе не можел да го трпи тоа, туку побарал развод.
Судијата некако успеал да ги помири, но во списите на Општинскиот суд во Горњи Милановац, како доказ имало договор склучен на 1 јули 1963 година, со кој Средоје ги определил новите правила на брачната игра.
Насловот вели дека е „Договор за договорот понатаму во бракот меѓу Средоје и Милеса“ во кој се напишани ставките по кои требало да постапи сопругата.
Содржината на овој договор изгледа вака:
Според овој меѓусебен договор, брачниот другар треба да се однесува вака во бракот, и тоа:
- Да го слуша брачниот
- Домаќинка да биде во вистинска смисла
- Сериозно да владее со домот
- Воопшто да нема шминка, само обична помада
- Без моја дозвола нема излез од дворот или во градот или во соседството
- Одржувањето на просториите со кои располагаме да се уредни и чисти
- Нема дрскост кон сопружникот Средоје
- Ако се забележи и најмала грешка, ќе дојде до развод
- Сопругот на Средоје е должен да ја третира Милеса како вистински сопруг, а не да ја злоупотребува.
Според овие правила, брачниот другар мора да ги почитува правилата, за да не се посрамоти бидејќи разводот во тоа време бил нешто незамисливо.
Очигледно е дека успеала бидејќи до Општинскиот суд во Горња Милановац не пристигнало барање за развод на овие двајца сопружници.
