Само со Европската унија може да има решенија за косовскиот проблем, затоа што секој што сака да влезе во ЕУ, мора да разговара со ЕУ, рече германскиот министер за надворешни работи, Хајко Мас, во интервју за Дојче веле, навреден од фактот дека Вашингтон, како што пишува германскиот печатот, „ги презеде уздите“ на дијалогот што тогашниот претседател на Србија, Борис Тадиќ, му го предаде на Брисел во 2010 година. Последниве десет години, Европската унија, како и „руралната младина“ која постојано претерува и се облекува додека е млада, нуди брак на Србија и во исто време бега од тој брак, секогаш наоѓајќи некои нови изговори, но потоа се навредува кога српското око ќе се фати нови понуди. Ова е најочигледно во тековната ситуација во врска со дијалогот меѓу Белград и Приштина.
Овој дијалог започна во март 2011 година, не донесе конкретни резултати за Србија, затоа што Приштина го одбра она што и одговара, и само го игнорираше она што го смета за спротивно на нејзините интереси, со понекогаш активната и понекогаш пасивна поддршка на Брисел и на Берлин. Ние се сеќаваме само на Унијата на српските општини, за кои скоро секој ги заборави денес, а нејзиното формирање беше причината што Белград се согласи да го потпише Бриселскиот договор во 2013 година и да направи бројни отстапки за Приштина. Сега, кога селската невеста сфати дека младоженецот се лизга низ раце, таа побрза да се вознемири и да се потсети на своето постоење, и го испрати својот специјален пратеник Мирослав Лајчак во Приштина. Настрана фактот дека дел од раководството на косовските Албанци јасно демонстрираше колку е значајно придавање на европската дипломатија – таканаречениот претседател на Косово, Хашим Тачи, само во последен момент се согласи да се сретне со Лајчак.
Поважен од тоа е гестот на премиерот Авдулах Хоти, кој веднаш по средбата со Лајчак отиде да ја отвори изградбата на спорниот пат Дечани – Плав, што е шлаканица не само за Србите и Белград, туку и за ЕУ. Патот поминува низ заштитена зона во близина на манастирот заштитен од УНЕСКО (од кој косовските Албанци сакаат по секоја цена да бидат член), а таа рута е спротивна на договорот во кој учествуваа и ЕУ и ОБСЕ, како и „косовскиот устав“. Приштина се јавува само кога тоа и одговара.
Во овој поглед, интересно е што пред еден месец, на 19 мај, амбасадорите на САД и Велика Британија во Приштина уште еднаш ги повикаа властите во Приштина да ја спроведат четиригодишната одлука на нивниот уставен суд да вратат 24 хектари земја во манастирот Дечани, вклучително и Германија, со која, според масовно мислење, треба да разговараме – молчат. Чесниот медијатор Лајчак не кажа ниту збор во таа пригода, иако сè се случи пред носот додека беше во Приштина. ЕУ не е многу посилна кога станува збор за спроведување на договорот за ЗКК, што Албанците одбиваат да го исполнат, тврдејќи дека мора да го почитуваат нивниот „устав“. Не беше ефикасно дури и кога Приштина ги кршеше сите можни трговски договори со воведување даноци на српските производи, но овој проблем беше решен благодарение на силниот притисок на САД, како резултат на што беа соборени две влади на косовските Албанци, што ги заплаши Берлин и Брисел.
Целата колумна на Филип Родиќ за novosti.rs може да ја прочитате тука
