Христијанство без свештеник? Секако.
Така беше на самиот почеток – ништо во Евангелието не сугерира дека ни треба свештеничка група во оваа религија – рече проф. Роберт Висниевски, историчар од Универзитетот во Варшава.
Во текот на првите децении од развојот на христијанската религија, немало луѓе што требало да посредуваат меѓу верниците и Бога.
И уште повеќе за луѓето за кои тоа било единствената работа.
Дури во 2 век започнале да се појавуваат свештеник, олтар и храм.
Процесот на промена е исклучително бавен, е една од причините за воведување вакви решенија може да биде сличноста на христијанството со религиите што го опкружуваат.
Од каде се владиците?
Веројатно вклучени да се држи доктрината под контрола како што расте христијанството.
Како што е познато, бискупите се сметаат за наследници на апостолите во црковната традиција.
Се чини дека постои јаз во ова сукцесија.
– Идејата дека бискупите би си ја пренесувале моќта едни на други со ставање рака и самостојно ќе ги водат христијанските заедници е концепт кој нема никаква врска со тоа како функционирале христијанските заедници во првиот и на почетокот на вториот век – вели проф. Висниевски.
–И, тоа можете да го видите во познати текстови, дури и во Делата на апостолите.
Тонзура и епископ на контрола
Тонзура (лат. Тонсура – фризура, бричење) – избричена или исечена коса на главата во форма на круг како знак за примање на монашки живот.
Свештенството добило нови функции и привилегии, но исто така започнало да се истакнува и визуелно.
Литургиските облеки полека почнуваат да се појавуваат во четвртиот век.
Потоа доаѓаат карактеристичните избричени врвови на главите наречени тонсури.
