Третиот од римските императори, Калигула, формално познат како Гај Цезар Август Германикус, за време на неговото четиригодишно владеење (37-41 н.е.) бил познат по екстравагантност и сурови масакри кои не можат да се споредат дури ни со оние на неговиот озлогласен внук Нерон.
Син на голем војсководец, тој ги избегна семејните интриги и го презеде тронот, но личните ексцеси го наведоа да стане првиот римски император што бил убиен.
Но, има некои работи кои не сте ги знаеле за него. Неговиот живот отсекогаш бил интригантен и интересен за проучување, а во следниот текст дознајте дали навистина бил толку „луд“ и суров, но и како го добил името Калигула.
Калигула не било неговото вистинско име
Дури и во римско време, родителите гордо сакале да ги облекуваат своите потомци во парчиња воена опрема што ја носат возрасните. Кога ценетиот генерал Германикус го одвел својот син Гај на кампања, момчето носело војнички обувки или калиги во неговата големина.
Војниците на Германикус, со љубов или со потсмев, го нарекле момчето „Калигула“, што значи „мали чизми“ или „чизми“. Неговиот прекар останал, а Гај наводно го мразел.
Мајката на Калигула била прилично „незгодна“ личност
Растејќи, Агрипина Постарата имала блиски односи со нејзиниот дедо, императорот Август, кој лично го надгледувал нејзиното образование. Откако се омажила за Германикус, таа и пркоси на традицијата со тоа што го придружувала на неговите воени походи во Германија, под изговор дека е советник и дипломат.
Кога Германикус умрел под сомнителни околности, Агрипина храбро обвини еден од неговите ривали дека го отрул. Бидејќи била истакната фигура во политичките кругови, таа зборувала и против наследникот на Август Тибериј, кого го мразела.
За такви приказни ја камшикувале, наводно додека не изгубила око. Таа потоа се изгладнувала додека била во затвор, четири години пред нејзиниот син Калигула да дојде на власт.
Извештаите за инцестот на Калигула беа претерани
Светониус бил првиот што објавил тврдења дека Калигула извршил инцест со неговите три сестри. Римскиот историчар додал дека овие средби се одржувале дури и за време на банкетот, додека гостите и сопругата на Калигула се собирале наоколу.
Меѓутоа, Светониј го напишал Животот на Цезар во 121 година од нашата ера, 80 години откако Калигула бил убиен на 28-годишна возраст од членовите на Преторијанската гарда.
Поранешните хроничари кои всушност живееле за време на владеењето на Калигула, како Сенека и Филон, не го спомнуваат ова однесување, и покрај тоа што тие остро го критикувале царот.
Калигула можеби не го изградил познатиот пловечки мост, но имал бродови за уживање во езерото Неми
Според Светониус, екстравагантниот Калигула наводно еднаш изградил привремен пловечки мост над заливот Баија само за да може триумфално да се вози од едниот до другиот крај, но бидејќи тоа никогаш не било сфатено, повеќето историчари го отфрлаат како мит.
Сепак, доказите за екстравагантниот начин на живот на императорот се појавија на езерото Неми, каде што работниците – кон крајот на 1920-тите и раните 1930-ти – открија две огромни чамци за одмор украсени со мермер, мозаични подови и статуи.
На една од урнатините пишуваше „Имотот на Гај Цезар Август Германикус“. Остатоците беа во голема мера уништени во пожар што избувна во 1944 година.
Калигула го иницирал освојувањето на Британија
Калигула е запаметен како себичен и каприциозен владетел чија неспособност ја ослабна Римската империја за време на неговото четиригодишно владеење. Но, ако неговите лидерски способности биле толку слаби, научниците се прашуваат, како за време на неговото владеење Римјаните успеале да припојат нови провинции, да ја прошират земјата на запад и да направат остварлив план за освојување на Британија?
Иако Калигула не отишол подалеку од Ла Манш, неговите подготовки за инвазијата ѝ овозможиле на Клаудија да го започне успешното римско освојување на Британија во 43 н.е.
Дали Калигула бил навистина луд?
Многу историчари ја отфрлаат претпоставката дека Калигула ги малтретирал жителите на Рим со своето нескротливо лудило, дека разговарал со Месечината, наредил неразумни егзекуции и се обидел да направи конзул од својот коњ.
Прво, неговите колеги од Сенатот најверојатно ќе го отстранат од власт поради таквото однесување.
Но, под претпоставка дека огорчениот император бил луд, како што опишуваат хроничарите, некои научници сугерираат дека тој всушност страдал од – епилепсија на темпоралниот лобус, хипертироидизам или Вилсонова болест, наследно нарушување што може да предизвика ментална нестабилност.
Можеби ќе ве интересира:
Сотир Ристо: Кон „Политички говори и јавни настапи“ од Магдалена Стојмановиќ
