Дека бројот 13 носи нешто лошо е верување кое останало долго време. Во средниот век се поврзувал со вештерки бидејќи во групата имало 13, па на тоа е додаден и петокот, кога наводно се собирале.
Во норвешката митологија постоела Фрига, божицата на слободниот дух, љубовта и плодноста, која била прогласена за вештерка и протерана кога племињата го прифатиле христијанството. Легендата вели дека Фрига секој петок се среќавал со 11 вештерки и ѓаволот (вкупно ги имало 13) и заедно смислувале злосторства за следната недела.
Старите Египќани го поврзувале овој број со задгробниот живот. Тие верувале дека нивниот живот се состои од 12 фази, а следната била кога умреле. Бројот 13 предизвика стравопочит, страв и мистерија кај нив.
Викинзите го сметале бројот 13 за несреќен поради вечерата организирана во Валхала, на која се собрале 12 богови – 13-ти бог бил Локи, богот на злото кој не бил поканет на таа вечера. Беше лут поради тоа, дојде на вечера непоканет и го внесе светот во темнина. За нив 13-тиот бог бил персонификација на злото.
Законите од древната вавилонска историја – Кодексот на Хамураби – исто така покажуваат колку бил непожелен бројот 13. Тие закони беа нумерирани, но под број 13 нема, едноставно ја прескокнаа таа бројка, а после 12-ти закон отидоа на 14-ти.
Последната вечера ја одбележал и со бројот 13 бидејќи на масата седеле Исус и 12 негови ученици, а меѓу нив бил и Јуда, кој подоцна го предал и го однел во смрт на крстот.
