Кралската библиотека во Александрија, Египет, беше еден од најголемите и најважните научно-истражувачки центри во античкиот свет. Нејзините средства беа многу вредно богатство за фараонот, што му овозможи да се пофали со богатството на Египет пред странските сили.
Посветена на музите, Александриската библиотека цветаше под покровителство на династијата Птоломеици. Изградена во 280 година п.н.е., таа не само што располагала со голема колекција на свитоци и книги, туку исто така содржела и многу аудиториуми, училници, сали за банкети и прекрасни градини.
Била опкружен со грчки столбови, кои стојат и денес и се наредени со асфалтирани патеки и трпезарии. Секој од тринаесетте аудиториуми можел да прими околу 380 лица. Една соба била исполнета со полици со свитоци од папирус, над кои пишувало: Аптека за душата.
Библиотеката била само еден дел од Александрискиот музеј и првенствено била наменета за учење и истражување. Покрај неа, во музејот имало и ормани за астрономија, анатомија и зоологија, па дури имало и зоолошка градина со егзотични животни.
Било тешко да се одреди со сигурност големината на колекцијата, бидејќи папирусните свитоци го сочинувале најголемиот дел од колекцијата на Александриската библиотека, а книгите станале популарни дури по четвртиот век. Само неколку поглавја од книгата можеле да заземат неколку свитоци, а материјалот претворен во книги бил само дел од уредничката работа. Се верува дека кралот Птолемеј Втори (309 – 246 п.н.е.) планирал библиотеката да достигне 500.000 примероци од разни свитоци. Се проценува дека, во својот врв, библиотеката чувала околу 400 000 свитоци, за што е потребен огромен простор за складирање.
Поголемиот дел од богатата колекција на Александриската библиотека е стекната со макотрпно копирање на оригиналните ракописи. Познато е дека грешките се јавуваат при копирање, па библиотеките инсистираа на чување на оригиналот.
Галена од Пергам, истакнат грчки филозоф, лекар и хирург во Римската империја, тврдел дека книгите стигнале до библиотеката со брод и биле наведени како бродски книги. Откако препишувачите завршиле со копирање, оригиналот останал во библиотеката, а копиите им биле вратени на сопствениците на оригиналот. Биле направени заверени копии за научници, благородништва и богати покровители, со што се обезбедиле пари за библиотеката да привлече научници од целиот свет, обезбедувајќи патувања, сместување и стипендии за нивните семејства.
Организаторите на Александриската библиотека биле познати по својата работа на хомерски текстови. Многу познати организатори ја имале титулата менаџер на библиотека. Од потребата да се подобри складирањето и да се зголеми покровителството, атинските научници започнале да бараат побезбедно место за библиотеката, на почетокот на вториот век п.н.е.
Во 145 година п.н.е., Птоломеј VIII ги протерал сите странски научници од Александрија. Според легендата, Гај Јулиј Цезар, околу 48 п.н.е., го зазел градот и запалил непријателски бродови, закотвени во пристаништето. Огнот се прошири и ги зафати зградите во близина на пристаништето, вклучително и Библиотеката. Библиотеката останала употреблива до одредена мера, сè до освојувањето на градот од страна на Аврелијан (270-275 г. н.е.), кога неговата колекција била целосно изгубена. За време на битката, уништен е делот од градот каде се наоѓал главниот објект на Библиотеката.
По уништувањето на Големата библиотека, научниците продолжиле да користат помал дел од тоа во Серапеум, од другата страна на градот.
Кога муслиманската војска ја освоила Александрија во 642 година, откако ја победила византиската војска во битката кај Хелиополис, командантот го прашал калифот Омар што да прави со библиотеката, односно со книгите. Тој го дал славниот одговор: Тие се или спротивни на Куранот, што значи дека се хиерархиски, или се согласуваат со него, што значи дека се излишни.
