Светите Аникита и Фотиј ги преживеале бројните маки што им ги подготвил императорот Диоклецијан.
Царот Диоклецијан еднаш го посетиl градот Никомедија со зли намери, за целосно да ги истреби христијаните таму.
Кога почнал бездушно да ги мачи христијаните, пред него се појавил света Аникита, еден од градоначалниците, и тој почнал бестрашно да ја исповеда својата вера во Христа пред царот.
Покрај тоа, тој рече за статуите на идоли дека тие се глуви и неми камења и дека обожавањето на нив е недостојно за разумен човек.
Ова целосно го налутило царот Диоклецијан, па тој наредил да му го отсечат јазикот.
Со силата Божја, Аникита продолжи да зборува. После тоа, тој бил претепан толку силно што коските му излегле низ кожата, но тој упорно се насмевнувал и повторувал дека Христос е единствениот Бог.
Потоа тие пуштиле крволочен лав врз него, кој кога го видел се смири и почнал да го гали со шепите.
Аникита му се заблагодарил на Бога што го спасил и тогаш се случило чудо – имало земјотрес што го уништил храмот на Херакле.
Дури и тоа не го убедило Диоклецијан во Божјата моќ, па им наредил да продолжат со најстрашното мачење.
Аникита тогаш се молел на Бога да го спаси од сите маки, така што луѓето, гледајќи ја Божјата сила, ќе најдат сила да му се спротивстават на неговиот мачител, верувајќи дека Бог ќе ги спаси.
Откако со свои очи ја видел Божјата сила, Фотиј го отфрли секој страв, излегол пред насобраните луѓе и се приближил до Аникита и почна да го прегрнува, нарекувајќи го татко и посредник на неговото спасение.
Потоа, тој му се обратил на кралот со зборовите: “Срам да ти е, идолопоклоник! Твоите богови не се ништо”.
Царот веднаш наредил да го исечат со меч, но кога џелатот го замавнал мечот, Божјата сила го натерала да се исече на нозете.
