Црквата каде никој не стапува во брак, не се крсти и ретко оди се на литургија, се наоѓа на само два километра од Трговиште, во крајниот југ на Србија. Самото место каде што црквата е посветена на Пресвета Богородица се нарекува, не случајно, ѓаволски камен.
Каменот на ѓаволот не е лесен за посместување, патниците се соочуваат со камен пат кој се протега низ пошумени области долж кањонот на реката Пчиња за да стигнат до црквата. Во близина на селото Доња Трница има еден вид музеј на отворено – куќи изработени од камен, кал и плетенка, десетина камени чаши високи околу педесет метри и цркви.
Архитектонско чудо, сместено на врвот на една од највисоките чаши. Според традицијата, бил изграден пред манастирот Прохор Пчињски, а врз основа на архитектурата и фреските, се проценува дека е изградено во периодот меѓу 1350 и 1380 година.
Паѓање во бездна
Податоците од епархијата покажуваат дека таа била изградена кон крајот на 14 век, со благослов на царот Душан, и дека е изградена од неговиот зет, српскиот земјопоседник Дејан Марковиќ.
Една од најживописните легенди дека луѓето од Пиња се раскажуваат со одредена страхопочит, обично се шепоти за „ѓаволот да не ги слуша“, легендата е поврзана со непријатен настан, поради што луѓето оттогаш не се венчале во црквата.
Еден млад маж и девојче од оваа област се вљубиле и решиле да се венчаат во црквата на „Враџи камен“, каде тајно ги размениле првите бакнежи, бидејќи нивните родители не ја одобриле таа врска. Девојчето беше убаво, а тој бил единствениот син од богата куќа. Младите решиле да се заколнат за вечна љубов токму пред олтарот на оваа црква, и покрај спротивставувањето на нивните родители.
Родителите немале каде да одат, па решиле да ја направат свадбата како што треба. Кога, по свадбената церемонија, младенците излегле од споменатата црква и се возеле, како што традицијата диктира, со украсени коњи, коњот на младоженецот се плашел од музичката свадба, се упатил кон бездната и се фрлил, заедно со младоженецот на грб. Гледајќи го тоа, невестата скокна од својот коњ, се стрча кон карпа и без размислување скокнала од неа.
Во името на љубовта
Плачот за младата, ново-брачна двојка ги заменила пеењето на невестата и младоженецот, а луѓето никогаш повеќе не се венчале во таа црква која, како што велат, „не била изградена за радост“.
По трагедијата што стана легенда, кога двајца млади животи завршиле во бездна, мештаните се сетија и на друга приказна која се пренесува од генерација на генерација, а се однесува на изградбата на самата црква.
Со години се градеше црква покрај реката, сè што локалното население би го градело во текот на денот, ѓаволите ќе го одземат во текот на ноќта и ќе заминат на „Враџи камен“. Наводно биле лути на селаните затоа што не ги почитувале доволно.
И покрај легендите и приказните за тоа како се прогонува ова место, верувањето дека престојот во оваа црква лечи неплодност се шири кај луѓето. Се верува дека Бог им дава деца на сите што одат во црква во име на љубовта на ново брачниот пар, кој, како што велат легендите, страдал без да има дете.
Извор: novosti.rs
