Никогаш нема да заборавам дека на 16 февруари 2001 година, кога го патував од Ниш за Грачаница со моите сограѓани кои одеа на меморијалната служба. Автобусот запре на преминот Мердаре за да ги провери полицијата и КФОР, а кога беше готово, тргнавме во придружба на британски војници. Во конвојот имаше пет автобуси „Ниш-експрес“, а пред нас биле два џипа. И штом продолживме со патување, по неколку минути возење избувна страшна експлозија. Ја изгубив свеста …
Со овие зборови, Гордана Ѓориќ, од Лапje Село, се сеќава на бомбардирањето на автобусот „Ниш експрес“ во Ливадице, во близина на Подујево. Обвинителството се сомнева дека зад тој настан стои Тачи, а во кое загинаа 13 Срби, а 43 беа повредени, но, за жал, до денес, никој не одговара за нападот врз невини српски цивили.
Гордана со болка во нејзиниот глас „го враќа филмот“:
Видов дека недостасува предниот дел од автобусот, во кој загинаа сите патници. Буквално е преполовена. Сè беше разнишано. Еден патник ја повика мајка му која беше во несвест. Бев некаде на средина, и кога се обидов да излезам, видов сцена што нема да ја заборавам додека сум жива. Видов торзо што беше заглавено во задниот дел на седиштето од кое протекуваше крв. Тогаш некој ми ја зграпчи раката и ние скокнавме низ прозорецот – Гордан се тресеше од плачење додека зборуваше.
Скоро две децении, не може да се ослободи од расфрланите човечки тела, вреска на повредени патници.
До мене беше човек што држи девојка под раката. Се движевме напред, кон војниците кои беа видно исплашени. Повторно, од десната страна на патот, видов расфрлани тела, што дополнително ја влошија мојата состојба.
Гордана подоцна дознала дека една повозрасна жена од село кај Грачаница, кого нејзиниот син го повикала во автобус, починала во болницата. Со особено импресивна и болна слика, таа ја истакнува судбината на семејството Кокиќ и нивниот двегодишен син Данило, кои седеле на првото седиште зад возачот и кој починал на лице место. Неговата мајка Снежана беше осум месеци бремена, а од роднините во Куршумлија, каде што избегаа, се упатија во Липјан за да го прослават роденденот со родителите.
Додека сме живи, ќе се надеваме на правда …
Извор: novosti.rs
