Жан-Жак Русо е швајцарски просветителски филозоф со некои радикални идеи по што е препознатлив во историја на филозофијата.
Тој водел страсни расправи за демократија, еднаквост, слобода и поддршка на општото добро со какви било потребни средства.
Иако неговите идеи можат да бидат утописки (или дистописки), тие предизвикуваат размислување и можат да се инфилтрираат во модерниот дискурс.
Современите политички дебати честопати прашуваат колку демократија треба да има и што треба, а што не треба да биде предмет на гласање.
Кога и да разговараме за овие прашања, се сопнуваме на филозофијата на Жан-Жак Русо, кој пишувал пред скоро триста години за демократија, еднаквост и поголемо добро.
Роден е во Женева во 1712 година, Русо го напишал својот прв голем есеј додека живеел во Париз во 1750 година.
Тој продолжил да пишува неколку големи дела за политика, образование, музика, па дури и за ботаника.
Сепак, неговите контроверзни идеи му донеле многу непријатели и тој бил принуден да ги напушти Франција, Швајцарија и Прусија поради тоа.
Умрел во Франција во 1778 година по долгогодишно талкање и прилично убедување во огромниот заговор против него.
Имал голем број на непријатели што придонело да стане параноичен и антисоцијален. Неговиот круг на пријатели се намалувал, а покрај себе имал само неколку луѓе на кои им верувал.
По обвинувањата дека Русо е параноичен и затоа умислува дека го следат, тој одговорил: „Тоа што јас сум параноичен, не значи дека навистина не ме следат“!
Неговите идеи за образование, толеранција, државен суверенитет, демократија, слобода и еднаквост се покажаа како исклучително влијателни.
