Историјата не памети дека некој пред и по Оскар Вајлд доживеал толку брз колапс во кариерата, сето тоа поради љубовта што го чинела неговата репутација и слобода.
Тој бил хомосексуалец и поради тоа, пред 126 години, бил целосно понижен и ставен зад решетки.
Целата слава, талент и успех не биле доволни за помилување на писателот.
Неколку недели откако сите се восхитувале на неговото дело, тој целосно паднал во јавноста пред крајот на 19 век и доби затворска казна за „неприроден блуд“.
Во Велика Британија, земја која денес е најголем поддржувач на правата на хомосексуалците.
Но, во тој период, тоа било кривично дело што подразбира најстроги казни…
Денес, неговата љубов се смета за една од најголемите забранети романси од викторијанска ера.
Голема љубов на Оскар бил младиот лорд Алфред Даглас, попознат како Буузи.
Нив ги поврзувал романот „Сликата на Доријан Греј“, по кој тие започнале пријателство, зборувајќи за тоа дело.
Иако бил во четириесеттите години, Оскар сфатил дека не може да престане да размислува за господарот, кој во тоа време имал жена и две деца.
За нивното пријателство јавно се зборувало во весниците, во оддалечените делови на градот и во дворовите.
Сите шепотеле дека таму има „нешто сомнително“ и имале право.
Двапати помлад од Вајлд, декадентниот господар на ангелското лице го завел писателот и станал негова најголема љубов.
–Единствениот начин да се ослободиме од искушението е да подлегнеме на него, рече Вајлд.
И таа љубов не останала во рамките на четирите sида, далеку од очите на другите.
Младиот Бузи го вовлекол Вајлд во кругот на млади луѓе кои обожавале оргии и со задоволство им се давале на познати мажи.
Поради овие безобразни постапки и љубов со еден човек, на 20 мај 1895 година, Вајлд бил уапсен во затворот Ридинг.
Поминал две години зад решетки, што го уништили психички, но исто така убило и каква било надеж дека може да се врати во животот што го имал некогаш.
Никој не пропаднал толку брзо и станал неинтересен за јавноста како Вајлд, еден од најинтелигентните луѓе во тоа време.
По ослободувањето, тој заминал во Франција, каде починал три години подоцна во целосна сиромаштија во Париз.
