Неколку лица, заклучени во подрум во Њујорк, можат да видат маж и жена исто така заклучени во една соба во Лондон. Вистина е дека оваа „телевизија“ е далеку од совршена и дека лицата од Лондон се појавија пред очите на оние од Њујорк во непрецизни и нејасни линии. Но, сепак, тие две лица во Лондон можеа толку добро да се познаваат, што група луѓе во Њујорк изјавија дека овој изум ќе направи револуција во светот.
Американскиот и европскиот печат посветија бројни написи во пофалба на Бирд, пронаоѓачот на овој необичен уред. Но, наскоро тишината го покри овој изум и одредена скептицизам го замени првиот ентузијазам. Се чини дека светот не се чувствува среќен или задоволен од помислата дека за 20 или 30 години секој ќе може да носи телевизор и дека ќе можеме не само да зборуваме, туку и да гледаме на растојание од илјадници километри. Светот беше скоро исплашен од овие резултати и компликациите што може да се појават.
Но, тоа не треба да не изненади. Телефонот, кој беше прогласен за осмо чудо пред педесет години, сега не стана извор на досада и нервоза во нашите обични животи? Девет десетини од телефонските комуникации денес се или во приватни или во комерцијален живот. Маса несериозни и непотребни разговори не би постоеле, ако не беше толку лесно да се избегне некого на далечина, со едноставно движење на подигање на телефон.
Што се однесува до телеграфот, какви компликации донесе тоа во нашите животи без чувствителна компензација за нашата благосостојба и среќа. Беше речено дека телеграфот и телефонот, како две ултра брзи средства за комуникација, придонеле најмногу за ширење на културата и информациите за светските настани.
Значи, ако е вистина дека ние знаеме подобро и подобро секој ден што се случува во Лондон, Париз, Берлин, Рим или Њујорк, што нашите дедовци не можеле да го знаат, тогаш по која цена ја добивме таа привилегија? Но, тој вид на наше знаење, колку и да е брзо, сепак е површно и статистичко. Ниту еден телефон, ниту еден телеграф никогаш нема да може да направи, да ја запознае душата на селанец, духот на еден народ, менталитетот на една личност, убавината на уметничкото дело, како што можеа да сторат долгите, бавните и обемни букви пристигнуваа подоцна, но тие беа многу поцелосни, посериозни и подлабоко напишани.
Телеграфот и телефонот скоро ја убија уметноста на пишување, исто како што филмот ја уби, или скоро го уби, уметноста на градење добра драма.
Светот денес се жали на општ недостиг на добри писатели и никој не сфаќа дека ова е резултат на два пронајдоци, кои го протуркаа пенкалото далеку во позадина, како средство за комуникација на човечките мисли.
Доколку телевизијата успее да добие општа практична примена, тоа навистина ќе го револуционизира светот. Ќе биде потребно да се обезбедат сите можни средства за да се има таа непроценлива привилегија, која ја имаат дури и најсиромашните денес: слобода и релативна независност. Човек повеќе нема да може да се смета за господар во својата куќа, ниту слободен на туѓа територија. Човекот ќе биде страшно и безмилосно прогонуван насекаде, каде и да е и каде имаме жица, затоа што овие невидливи бранови ќе ви пишуваат насекаде и ќе можат да ве најдат насекаде. Ќе те пронајдат и откријат кога најмалку очекуваш и така од голема далечина некој од твојот непријател или твојата jeубоморна сопруга ќе може да види што правиш.
И ако во тој момент, не дај Боже, се најдете на некоја дискретна работа, тогаш нека ви помогне и самиот Бог.
Значи, како што можете да видите, светот нема да може да се смета за среќен ако ТВ добие општа употреба. Човекот често пати треба да остане осамен, заштитен од недискретни погледи. Сепак, тоа ќе биде невозможно за него во иднина. Ниту еден sид нема да може да ве заштити од продорните зраци на телевизорот. И кога спиете, и кога јадете, и кога одржувате тајна конференција, некое несовесно око ќе може да ве види.
И замислете сега страв и ментален немир на човек, кој сака никој да не го гледа некое време и знае дека е невозможно за него. Според сето ова, телевизијата наместо да ги прави луѓето среќни, ќе го направи човештвото целосно несреќно.
Англиска поговорка вели: Незнаењето е среќа. Никогаш порано оваа изрека не можеше да се примени толку добро, како во случајот со телевизијата.
