Денес, Православната црква и нејзините верници го одбележуваат денот посветен на преподобниот Серафим Саровски. Серафим Саровски бил еден од најголемите руски православни подвижници, видовити и чудотворци и се слави како светец.
Имајќи благодатни дарови од Бога: јасновидство, чуда и исцелување и според волјата на Севишниот, тој започнал да разговара со посетителите, а пред се со монасите. Неговите зборови, пренесени од некоја посебна љубов и полни со некаква тивка, витална моќ, ги загреваа човечките срца, дури и на закоравените и студени.
Со голема љубов ги третираше сите ментални и физички болести. Тој беше толку познат и сакан што скоро две илјади луѓе доаѓаа дневно на лекување или совет или само за негов благослов. Тој се одликуваше со голема понизност. Кога целиот свет го прослави, тој се нарече сиромашен Серафим.
Тие го прашаа: Која е целта на нашиот живот? И Серафим Саровски одговори: Враќање во прегратките на Небесниот Отец.
На 14 јануари 1833 година, старешината Серафим го заврши својот живот на земјата, во неговиот бел бел подвлакно, клекнувајќи на секојдневното место на своите молитвени дела, пред иконата на Богородица „Милост“. Мал крст со распетие висеше околу вратот, а рацете беа прекрстени на градите.
Покрај тоа што им помогнал на многумина за време на неговиот живот, Серафим Саровски оставил вредни зборови што живеат скоро два века по неговата смрт. Еве ги неговите совети за тоа како да го зачувате вашиот внатрешен мир:
–Ништо на светот не е подобро од мирот во Христа – во него се поништува секоја борба на воздушни и земни духови: Зашто ние не се бориме против крв и месо, туку против владата и авторитетот и господар на темнината на овој свет, против злите небесни духови.
Тоа е знак на разумна душа што човекот го потопува својот ум во себе и има споделување во своето срце. Тогаш Божјата благодат го засенува и човекот останува во мирно расположение, а со помош на ова и во небесно расположение: во мир, односно со добра совест; во небесниот – затоа што умот во себе ја гледа благодатта на Светиот Дух, според словото Божјо: „Неговото место е во мир“.
Може ли човек да не се радува, гледајќи го сонцето со телесни очи? И, колку поголема радост се јавува кога човекот го гледа Сонцето на правдата, Христос, со своите внатрешни (духовни) очи. Тогаш тој навистина се радува на ангелската радост. Апостолот рече за ова: „Нашиот живот е во рајот“.
Кога некој живее во мирно расположение, се чини дека зграпчува духовни дарови со лажица. Имајќи мирно расположение за духот и засенети од благодатта Божја, Светите Отци живееја долго
Кога човек ќе дојде во состојба на мир, тој може да ја расветли светлината на просветлувањето на разумот од себе и од другите. Пред сè, тој треба да ги повтори зборовите на пророчицата: „Да не излегуваат од твојата уста зборовите на твојата гордост“. И зборовите Господови му рекоа: „Лицемерице, најпрво извади го трупецот од твоето око;
Овој мир, како непроценливо богатство, Господ им го остави на Своите ученици пред Неговата смрт, велејќи: „Јас ви оставам мир, ви го давам мојот мир“. Апостолот зборува и за него: „И мирот Божји, кој го поминува секое разбирање, ќе ги зачува вашите срца и умови преку Исус Христос“.
Затоа, треба да ги насочиме сите наши мисли, желби и дела кон стекнување мир Божји и секогаш да извикуваме со Црквата: “Господи, нашиот Бог! Дај ни мир!”
