Животот и смртта на Григорије Јефимовиќ Распутин се обвиткани со бројни неверојатни приказни. Тие приказни го направија една од бесмртните личности во руската историја.
Сексуално девијантен исцелител, мистичен исцелител и „луд“ монах, Распутин беше критикуван и почитуван во текот на неговиот живот.
Однесувањето и влијанието на Распутин биле симбол на се негативно во руската политика и општество во тоа време.
Дури и пред конечно да биде убиен, тој неколкупати ја избегна смртта.
Во јуни 1914 година, просјак го прободел во стомакот, тврдејќи дека ги завел невините.
Распутин целосно се опоравил од ова, иако загубил многу крв по инцидентот и бил близу до смрт.
Две години подоцна, група благородници предводени од човекот по име Феликс Јусупов планирале да се ослободат од светиот човек засекогаш.
На триесеттиот ден од декември 1916 година, Јусупов го поканил Распутин во неговиот дом на вечера, на која присуствувале уште неколку луѓе.
По обилниот оброк, кој вклучувал вино и десерт полн со отров, Распуцин не покажал знаци дека отровот дејствувал врз него.
Мажите потоа почнале да пукаат во Распуцин, кој, според легендата, се уште дишел, а тој починал дури откако бил фрлен во ледена река за да се удави.
Извештајот од обдукцијата, направен години подоцна, покажал дека нема отров во крвта на Распучин и дека тој починал од куршум што го погодил во главата.
