Во античко време, одредени особини, доблести и маани им се припишувале на личности родени во одреден временски период. Некои од овие верувања биле собрани во Националниот календар и се зачувани до денес…
Март го добил името по римското божество на војната – Марс. Затоа овој месец се смета за особено поволен за воени дејствија. Кај словенските народи, март се нарекува и месец на Благовештение, март, сушен, бездна и лето, а се нарекува и Дерикожа во некои култури.
Словените овој месец го замислуваат како нерасположена баба која лесно се предомислува – таа „баба“ се вика Марта.
Оттука, во март може да нападне многу снег, но може и наеднаш да се загрее и да се загрее како веќе да е лето. Затоа народот вели:
Подобро да те касне змија, отколку да те стопли мартовското сонце.
Баба Марта навистина никогаш не постоела. Не се работи за некое митолошко битие или божество, туку тоа е персонификација на целата месечина и нејзината непредвидлива природа.
Иако ова е верување, баба Марта ја има речиси кај сите словенски народи. Како што го добила името по богот на војната, се верува дека Марс е суров, но дека може да биде и топол и љубезен поради пролетта што ја најавува.
Легендата вели дека баба Марта порано била мила и драга старица. Меѓутоа, еден ден, кралот Нума Помпилиус решил да го заземе првото место во календарот во март, додавајќи ги јануари и февруари. Тоа толку ја налутило „првата дама на календарот“ што од тоа време станала каприциозна.
