Дипсоманија е историски израз што ја опишува медицинската состојба која вклучува неконтролирана желба за алкохол.
Во 19 век, терминот дипсоманија се користел за да се однесува на различни проблеми поврзани со алкохолот, од кои повеќето се познати денес како нарушување на употребата на алкохол.
Дипсоманијата повремено сè уште се користи за да се опише одредена состојба на периодични, компулсивни напади на внес на алкохол.
Идејата за дипсоманија е важна за нејзината историска улога во промовирање на теорија на болести на хронично пијанство.
Зборот доаѓа од грчки дипсо (грчки: “δίψα” = жед) и манија.
Се споменува во класификацијата на СЗО за ICD-10 како алтернативен опис за синдромот на зависност од алкохол, епизодна употреба F10.26.
Дипсоманија во теоријата е уште позната и како синдром на прва чаша, кога лицето – зависник од алкохол не може да запре со пиење на прва чаша и обично завршува со предозирање.
Внес на една капка алкохол за зависникот значи алкохолизирање до крајна фаза на поматување на свеста.
