Како апчињата знаат каде не боли? Како знае дека сме го испиле да не ослободи од болката во повредениот зглоб или главоболката што нѐ мачи со денови? Постојат ли можеби во нашиот организам патокази за болка или пак апчињата се направени така да точно знаат каде им е метата?
Ако сте размислувале за овие прашања додека земате апче во надеж дека ќе ви донесе инстант олеснување, сега повеќе не морате. Ви ги донесуваме одговорите.
ЛЕКОВИТЕ ПРОТИВ БОЛКА ПАТУВААТ НИЗ ЦЕЛОТО ТЕЛО
Телото е полно со нервни завршетоци во кожата и ткивата. Некои од нив може да почувствуваат болка, на пример кога ќе се удриме или ќе свиткаме зглоб.
Ако клетките во телото се оштетени, тие ослободуваат простагландин, хемиско соединение во телото на кое реагираат неврните завршетоци, така што му велат на мозокот каде и колку боли.
Кога ќе испиеме таблета, лекот се топи и низ цревата се апсорбира во крвотокот преку кој лекот се распоредува по целото тело. Тој патува низ крвотокот без однапред одредена цел.
Со доаѓањето до повредените и оштетени клетки, го забавува или блокира производството на ензими во телото кои што помагаат во создавање на простагландинот. На тој начин, клетките не отпуштаат простагландин, а нервните завршетоци не добиваат информација за болка и со самото тоа не ја пренесуваат информацијата до мозокот.
Последица е намалување или елиминирање на болката, па велиме дека лекот делува.
Често лековите се земаат во помала доза од препорачаната бидејќи мислиме дека така нема да ни наштети. Но, тогаш нема да дојде до доволно намалување на производството на простагландин, па болката нема да се елиминира. Всушност, лекот ќе биде бесполезен.
Неретко и долго чекаме со земање аналгетик оти мислиме дека болката ќе исчезне сама од себе. Ефектот е целосно спротивен, болката и понатаму ќе биде неподнослива, а а ќе ни бие потребна поголема доза лек и подолг период за да почне да делува.
