Количината на амбалажа од рециклирано стакло во регионот на Западен Балкан е сè уште далеку од нивото пропишано од Европската унија.
Додека членките на ЕУ рециклираат 70 проценти од стаклената амбалажа годишно, во Македонија и регионот та бројка е многу помала бидејќи нема погони за рециклирање, а стаклената амбалажа мора да се извезува, се вели во соопштението.
Ова е голем дополнителен трошок за операторите за пакување отпад и, според тоа, бескорисен систем за рециклирање. Така, повеќето користени стаклени амбалажи завршуваат на депонии или диви депонии, каде што на стаклото му се потребни повеќе од 5.000 години да се распадне.
За да се овозможат економични ефекти од рециклирање на стакло, потребно е значително да се зголемат количините на собрано стаклено пакување.
Со рециклирање на еден тон стакло се заштедуваат околу 40 проценти од енергијата и 50 проценти од водата потребна за производство на нови стаклени амбалажи, додека аерозагадувањето е намалено за околу 20 проценти.
На пример, со рециклирање на стаклено шише се заштедува доволно енергија за да свети сијалицата од 100W четири часа, додека со иста количина на стакло се заштедува и енергија колку што е потребен компјутер за 25 минути.
Затоа ГИЗ, во соработка со операторите со отпад од пакување – компаниите Секопак, Пакомак и Екопак, започнаа регионален проект Управување со стаклено пакување на Западен Балкан, кој се спроведува во Србија, Македонија и Босна и Херцеговина, со НАЛЕД како партнер за спроведување.
На овој начин, ќе се работи на поставување на темелите на рентабилен ланец на вредности за рециклирање стакло во Западен Балкан, како клучен чекор за профитабилна кружна економија во регионот.
