Како и нејзиниот помлад брат, таа се сметала за чудо од дете.
Повеќе од три години, Марија Ана Моцарт и нејзиниот петгодишен помлад брат биле на турнеја низ многу европски метрополи, од Лондон и Париз, до Минхен и Виена, и биле забележани како една од најдобрите пијанисти во нивната генерација.
Нивниот татко, Леополд Моцарт, кој бил дворски музичар, започнал да ја учи својата ќерка да свири на чембало кога таа имала седум години.
Исто како и нејзиниот брат, таа можела да ги свири најкомплицираните дела и да ги запише белешките од која било композиција што ја слушнала.
Во 1764 година, Леополд напишал во писмо: Моето мало девојче ги свири најсложените дела што ги имаме, со неверојатна прецизност и толку извонредно.
Во писмото се вели дека таа, иако има само дванаесет години, е една од најдобрите пијанистки во Европа.
Марија Ана Моцарт завршила на турнеја кога наполнила осумнаесет години.
Тогаш таа била подготвена за брак и веќе не смеела да патува со нив.
Додека двајцата патувале низ Европа, таа во Салцбург научила женски работи, како што е шиење, чекајќи да се омажи.
Сепак, таа влегла во брачните води во 1784 година, а во меѓувреме се занимавала со компонирање.
Преживеано писмо испратено од Волфганг до неговата сестра од Рим во 1770 година, во кое тој се восхитува на нејзиниот состав.
За жал, нејзините дела не се познати.
Нејзината судбина повторно ја реши нејзиниот татко Леополд, кога тој ја принуди да ја одбие понудата за брак на Франц д’Иполд, во кого беше вљубена.
Наместо него, таа на крајот се омажила со Јохан Баптист Франц, кој веќе двапати бил вдовец и имал пет деца.
Марија Ана Моцарт родила уште три.
Нејзиниот сопруг починал во 1801 година, а потоа се вратила во Салцбург, каде работела како професор по музика.
Таа била во лошо здравје, што ја заслепило во 1825 година.
Четири години подоцна, на 29 октомври 1829 година, Марија Ана Моцарт почина на 78-годишна возраст.
Таа беше погребана на гробиштата Свети Петар во Салцбург.
