Сите ние многу внимаваме на квалитетот на воздухот, водата и храната, но како да не сме свесни дека кажувањето грди работи е отров за нас самите и за сите околу нас. Здравиот разговор треба да се заснова на прецизност и љубезност
Ние сме отруени не само од смог, туку и од грди зборови. Зборови што ја допираат душата на оној на кого се упатени, оној што слуша, но и оној што ги изговара.
Ана Лиза Тота, професор по социологија и комуникација на Универзитетот во Рим, во нејзиниот неодамнешен есеј под наслов „Екологија на зборови“ потенцираше колективен феномен што не е општо познат, но е моќен и подмолен и се шири како маслена парче вода.
–Постои многу високо ниво на вербално загадување во светот што нè труе и ги труе другите, честопати не знаејќи. Сите сме загрижени, и со право, за загадувањето на животната средина, но во исто време не даваме тежина на она што го слушаме и на она што го зборуваме. Ова е типично за општество во кое се важни само делата, а не зборовите – вели проф. Тота.
–Ако тие се негативни, несовесни, несоодветни или површни, зборовите можат да влијаат на животот на сите и можат да предизвикаат многу штета, особено ако некому му биле изречени во детството и ако ги слушал подолг временски период. Таквите зборови не спречуваат да се развиваме на здрав и избалансиран начин. Како некој да ја контаминирал нашата емотивна храна, што се рефлектира во нашата психа со текот на времето. Имено, со текот на времето, нашиот ум учи да размислува на загаден начин бидејќи тоа му е единствен начин на изразување.
