Надеж, имагинарна именка која на многумина значи многу повеќе од било што друго во животот, на други пак им е само бледа идеја во која не вреди да веруваат. Генерално, луѓето се поделени на два табори, еден кој смета дека надежта умира последна и еден кој смета дека веќе умрела.

Кај нас, но и во светот се повеќе луѓе сметаат дека надеж е непотребна состојба, непотребно и бескорисно чувство на сигурност кое никогаш не е базирано на реалноста, но дали мора да биде тоа така. Реално надежта, според мене барем, треба да биде до некаде базирана на реални можности за реализација на истата, што значи се додека постои реална шанса да се оствари тоа на што се надеваме, надежта е оправдана и пожелна, секако тука е и другата страна каде она во што се надеваме и самите сме свесни дека никогаш нема шанса да се оствари, реално, и тогаш почнуваме да се преиспитуваме за потребата и за концептот на надеж.

Пластично отсликано, доколку се надевате дека во вашиот двор ќе слета хеликоптер товарен со сите пари кои може да си ги замислите и тоа ви е единствената надеж дека можете да испливате од кризата… жалам но вашата надеж е базирана премногу на имагинарен и нереален свет, и тогаш можеби подобро да ја немате! Но, доколку се надевате дека ќе ви успее сонот да најдете купец или инвеститор во некоја ваша идеја, дека ќе најдете подобра работа, дека ќе успеете да дојдете до унапредување, и притоа работите на тоа, секако дека надежта треба да ви биде она малку што понекогаш му треба на човек за да издржи уште неколку метри на патот кон успехот.

Во продолжение е дел од текстот „Надежта последна умира“ на Стадс Теркел, во кој е сублимирано искуството на повеќе лица во однос на надежта.

Надежта никогаш не се троши. Отсекогаш никнувала нова надеж. На тоа мислеше Џеси де ла Круз кога рече: „Чувствувам дека ќе има промена, но ние ќе ја направиме, а не владата. Кај нас, постои изрека: ‘La esperanza muere ultima. ’ Надежта умира последна. Не можете да изгубите надеж. Ако изгубите надеж, губите сè.” – Пензионирана работничка во една фарма раскажуваше неколку дена пред Цезар Чавез и неговите колеги од синдикатот да ги основаат Обединетите Фармери (United Farm Workers).

Се чини дека надежта е американски атрибут кој исчезна за многумина, без оглед на нивната класа или состојба на живот. Официјалниот збор никогаш не бил поарогантно наметнат. Пасивноста, наспроти таквото смело покажување моќ одозгора, се чини дека е секојдневие. Но, не мора така да биде.

Би било очигледно нефер да ги лоцираме проблемите целосно во администрацијата. Тоа е мрачната оставштина на сите наши авантури уште од студената војна. Но, сега, со надежта на светот, Обединетите Нации, постојано понижувани од нашата јавна администрација, гледаме непријатели насекаде, дури и меѓу нашите поранешни сојузници. Визијата на Томас Пејн за Американецот се профанира. Она што го напиша во 1791 година е точно и во 2003 година: „Слободата беше ловена низ целиот свет; разумот се сметаше за бунт; и ропството на стравот ги натерало луѓето да се плашат да размислуваат. Но, таква е неодоливата природа на вистината што сè што прашува, и сè што сака, е слобода да се појави. … Во таква ситуација, човекот станува она што треба. Тој го гледа својот вид, не со нехумана идеја за природен непријател, туку како сродство “.

Еве каде активистите влегуваат во игра. На следните страници има портрети на поборниците на наследството од тоа минато. Активистите секогаш се бореа со шансите. Тоа е како легија на Дејвидс, со секакви куршуми. Тоа не е еден чатал, што ќе го стори тоа. Ниту, пак, ќе се случи одеднаш. Тоа е долг процес.

Том Геогеган е адвокат во Чикаго и автор На која страна сте?(Фарар Страус Girиру, 1991):

Американците во овој момент почнуваат да сфаќаат дека има поголем свет и тој е посветен на вредностите што ги немаме…..

Во продолжеток е линк од оригиналниот текст на авторот:

STUDS TERKEL is the leg­endary author of Hard Times, Work­ing, Divi­sion Street, Hope Dies Last, and many oth­er books. A long-time radio broad­cast­er, renowned inter­view­er and In These Times con­trib­u­tor, Terkel died in Octo­ber 2008. (https://inthesetimes.com/article/hope-dies-last)