Психологот и психотерапевт Маја Миниќ Ококоćиќ нагласува дека повеќето луѓе не би се опишале себеси како патолошки собирачи на нешта, но ако искрено ја разгледавме ситуацијата, ќе забележевме многу предмети во нашиот дом што не ги користиме, што всушност е куп :
– Нашиот став кон нештата е длабок и сложен и потекнува од раното детство. До втора година се јавува идејата дека можеме да поседуваме нешто. Имено, невролошките наоди покажуваат дека се вклучени и регионите на мозокот кои се активни кога мислиме на себе и кога формираме врски со предметите што ги поседуваме. Со можност за сопственост на предмети, се развива и завист – вели Миниќ Ококоćиќ.
- Расправии во градинка
Психологот Жан Пијаже забележал дека бебињата покажуваат љубомора и гнев кога ќе им бидат одземени предметите.
Истражување од 2008 година покажа дека кај група двегодишни деца во градинка, скоро четвртина од конфликтите започнуваат околу нештата.
- Желбата за безбедност
Како се манифестира собирањето кај возрасните? Работите што ги поседуваат возрасните можат да бидат поврзани со различни психолошки потреби и искуства.
Може да донесе чувство на достигнување, самопотврдување и задоволство.
- Работите се секогаш компензација за несигурноста
– Во овој случај, работите се компензација за несигурност, која тие ја покриваат, но само делумно. Ако некое лице успее да го зајакне чувството на прифаќање кон себе, сопствените вредности и љубовта кон себе, овој вид приврзаност кон предметите може да ослабне и да се напушти – објаснува психологот.
- Работите испраќаат порака за еден човек
Сепак, постои и попрактична причина зошто некои работи ни се допаѓаат.
Понекогаш со поседување на одредени предмети испраќаме пораки за нас на другите.
