Рускиот литературен класик Фјодор Михајлович Достоевски (1821-1881), според многу критичари еден од најголемите писатели на сите времиња, е роден на 11 ноември 1821 година.
Достоевски бил уапсен како учесник во утописко-социјалистичкиот круг на Михаил Васиyeевич Петрашевски Буташевич и осуден на смрт во 1849 година, но казната му била заменета со егзил во Сибир, каде поминал 10 години.
Неговите први дела биле инспирирани од социјалните трагедии на малите луѓе. Основните одлики на неговата литература – навлегување во потсвеста, потрага по корените на човечката трагедија, феноменот на религијата и врската помеѓу човекот и Бог се главната преокупација на современиот роман, а врз светската литература е под влијание повеќе од кој било друг писател.
Длабоко, како никој пред или после него, тој се втурна во човечката психа и ја осветли тајната на човечката природа.
Ги напишал романите: Злосторство и казна, Браќа Карамазов, Зли души, Млад човек, Коцкар, Идиот, Двојник, Неточка незванова (недовршени), Записи од мртва куќа и Селото Степанчиково и неговите жители. Меѓу расказите, ги напишал: Бели ноќи и Сон на чичко, а се занимавал и со новинарство (Дневникот на писателот и Политички записи).
Достоевски е еден од највлијателните писатели на руската литература. Според широчината и значењето на неговото влијание, особено во модернизмот, тој бил светски писател во рангот на Вилијам Шекспир и Мигел де Сервантес.
Реализмот на Достоевски претставува еден вид транзиција кон модернизмот, бидејќи неговото творештво во ерата на модернизмот стана еден вид на модел на пишување.
Тој е основач на психолошкиот роман, и според многумина е претходник на егзистенцијализмот.
Голем дел од неговиот живот бил во лоша финансиска состојба и морал да го издржува семејството на неговиот починат брат.
Достоевски честопати бил во депресија, се коцкал и постојано враќал долгови.
Едно од најпознатите дела на Достоевски, Злосторство и казна, било напишано за рекордно време и брзо објавено за писателот да може да ги отплаќа долговите за коцкање, а откако ќе ги врател, останувал повторно без пари.
Тој роман му донел слава на Достоевски, но не го спасил од мизерија.
Издавачот го уценувал и понудил 3000 рубљи за право да ги објави неговите дела, но со обврска да напише друг роман.
Немајќи избор, Достоевски се согласил. Во исто време, тој ја напишал книгата Коцкар поради договор со неговиот издавач.
За време на Српско-турската војна (1876-1877), тој неколку пати пишувал за Србија и Црна Гора.
Умрел на 9 февруари 1881 година во Санкт Петербург од последиците од крварењето предизвикано од епилептичен напад. Два дена подоцна, неговото тело било придружено до гробиштата од безброј маси луѓе, монаси и свештеници.
Тој бил погребан на гробиштата Тихвин, во близина на манастирот Александар Невски. Се проценува дека на погребот на овој литературен великан присуствувале 40 000 луѓе.
