Антибиотиците значително го намалија морбидитетот и морталитетот од инфекции предизвикани од бактерии, а многу фатални болести станаа излечиви, со што го продолжија животниот век на човекот.
Уште од пронаоѓањето на првиот антибиотик, Флеминг предвидел дека со текот на времето, употребата на овие лекови ќе стане пораспространета и понекритична, на што и самите сме сведоци денес.
Не само во врска со актуелната пандемија на инфекција со Ковид-19, туку и пред тоа, широката достапност и ниската цена доведоа до сè поголема емпириска употреба на антибиотици, без соодветна причина и препорака од лекар.
Од ова може да се заклучи дека неизбежно било премногу антибиотици да доведат до отпорност или отпорност на патогени бактерии, што е една од главните последици од нивната некритична примена.
Токму тоа може да не врати на т.н „Предантибиотска ера“, која би била многу скапа цена за човештвото, бидејќи претставува една од најголемите здравствени закани.
Д-р Миодраг Крстиќ, специјалист гастроентеролог и професор на Медицинскиот факултет во Белград, потсетува дека поимот „антимикробна отпорност“ подразбира отпорност на бактериите кон лековите и дека тоа е глобален проблем, не само наш или проблем на нашето поднебје.
Иако, како што вели, се преземаат различни мерки на ниво на Светска здравствена организација за решавање на овој проблем, сепак тоа не е лесно, особено што за време на пандемијата честопати се препишувале антибиотици без докази за бактериска инфекција или пациентите ги земале на своја рака.
Бактериите се живи суштества и имаат тенденција да преживеат и преживуваат, па лесно и брзо стекнуваат отпорност и на најдобрите антибиотици. Потребна е долга и комплицирана процедура за да се направи еден антибиотик. Во моментов има 20-30 супстанци во претклинички истражувања за да можат да станат антибиотици, а доколку во следните 5-10 години успеат само пет од нив, ќе бидеме среќни, посочува проф. д-р Крстиќ.
