Кога зборуваме за музика, треба да се каже дека една музичка ера наречена Rock ‘n’ Rolla е завршена. По нејзиниот поголем крик и силниот бран во раните 90-ти, таа стивнува и целосно згаснува кон средината на 90-тите.
Слободно можеме да кажеме дека R’n’R е мртов. R’n’R значеше многу: бунт, рушење на осифицираните општествени норми, откривање и гласно кажување на вистината, цела мода или подобро да се каже антимода во облеката, фризурите, слобода, љубов.
Имаше чувство на припадност кон група, одреден јазик на групата, игра, танц. Цела субкултура на која растеле и живееле генерации. R’n’R не значеше само музичка насока, туку се прелеа и во роман и во филм; тоа всушност беше начин на изразување.
Денес, пак, во нашата информатичка ера, такво нешто ја изгуби својата цел, релевантност, значење. Нема веќе никаква симболика или симболична размена.
Кога дојде овој момент, Техно се обиде да им пружи задоволство на младите собрани во клубовите, давајќи им енергија и модерен момент. Сепак, ова се покажа како краткотрајно и неодржливо. Ова не е музика што би ја слушале дома и која би имала некоја подлабока вредност.
Потоа, тука е RAP кој ја симулира улогата што недостасува на социјалното. Симулра затоа што во суштина не се бори за ништо и против ништо, туку само пополнува едно празно место.
Бидејќи веќе не можеа да заработат од продажбата на албумот, а во исто време имаше и пиратски верзии – mp3, разни компании оживеаја некои важни бендови од тоа одамна заборавено време и организираа концерти за да се надокнадат пари и чувствувавме носталгијата за старите добри времиња.
Евтино зарем не! (Концертите на Metallica, Scorpions, AC / DC се некои од погласните претставници.)
Но и денес на нашите простори можете да гледате и слушате Рибја Чорба, Psycho Модо Pop, Електрични оргазам… како ѕвезди на вечерта. Страшно!
Преку музичките канали преовладуваат риалити и хип-фолк ѕвезди. Тажно! Во овој период, многу луѓе воопшто престанаа да слушаат музика, што и не е толку лошо – во отсуство на избор, барем можевме да ја почувствуваме тишината! (Тишина)
Но, дали денес има некоја сериозна музика?
Да! Можеби денес има повеќе музика од кога било досега. И подобро од било кога! Само што денешната музика не е видлива на полето на општеството.
Се движи во естетска и чиста уметничка форма. Постои цела палета на електро * (Овој термин не треба да се поврзува со баналната и популистичка форма на електронски звук – со техно *)
Почетоците на електро музиката датираат од средината на XX век и во XXI достигнуваат завидна квалитетна и единствена експресија, амбиентална, атмосферска, неокласична, модерна класична, електро-акустична музика, со тоа што овие насоки често се комбинираат така што речиси и да нема чисти жанрови.
На пример, уметникот Нилс Фрејм – пијанист, комбинира нов израз на свирење со електронски звуци. Чести се соработките меѓу инструменталните уметници и диџеите.
Уметниците на класичните инструменти наоѓаат нов и модерен израз на свирење и добро се вклопуваат и проникнуваат со електро звук – така што звучи изненадувачки пријатно и освежувачки.
Многу инструменти се користат и на нестандардни начини и на тој начин произведуваат крцкање, шушкање, кои со одредена мелодија делуваат смирувачки. Се користат примероци, звуци на терен, шумови, машински звуци … И многу повеќе.
Во периодот по 2000-тите нè очекуваат одлични нови звучни авантури кои вреди да се истражат! Покрај дигиталното снимање, помалите издавачки куќи произведуваат плочи, ЦД-а, па дури и касети, така што висококвалитетните аудио носачи се достапни за љубителите на музиката.
Сè повеќе изведувачи сами ги објавуваат своите синглови, EP-и и албуми, а вие можете да слушате и поддржувате изведувачи преку музичките платформи како Spotify, Tidal, You Tube – Music …
Значи, постои музика – но околностите се сменија.
Автор: Жарко Павловиќ, филозофија, Краљево, Република Србија (колумната е превод на македонски јазик)
