Браќата се од Солун, родителите им се Лео и Марија. Постариот брат на Методиј е роден околу 815 година, кој најпрвин бил висок државен функционер, а потоа управител на словенското кнежество во долината на Струма. Како офицер го научил словенскиот јазик затоа што поминал десет години меѓу македонските Словени.
Подоцна се пензионирал во манастирот на планината Олимп, каде што се замонашил и станал игумен.
Помладиот брат Константин е роден во 826 или 827 година. Покажал интерес и дарба за науката, па царицата Теодора го донела во Константинопол. Таму учел кај идниот цар Михаил кај најдобрите професори и научници. По завршувањето на училиштето, тој стана библиотекар и архивар на Цариградската патријаршија.
Наскоро отишол да предава филозофија во Големата школа во Константинопол. Подоцна се придружил на својот брат во манастирот. Но, на барање на хазарскиот император Каган, царот Михаил ги испратил меѓу Хазарите да го проповедаат христијанството.
По нивното враќање во Константинопол, моравскиот кнез Растислав побарал од византискиот император во 862 година да му испрати мисионери кои ќе го шират христијанството на словенски јазик.
Празникот во црковниот календар е означен со црвена буква, што значи дека припаѓа на заповедничките празници.
Царот ги испратил во Моравија, бидејќи го интересирало византиското влијание врз словенските племиња и да го потисне германското влијание.
Додека се подготвувале да заминат во Моравија, Константин ја составил глаголицата со триесет и осум букви, за да преведе делови од Светото писмо, црковните книги и Евангелието на словенски јазик. Се верува дека оваа азбука била наречена „Кириловица“ или „Кирилица“ по нејзиниот творец.
Бидејќи браќата биле добро прифатени од моравските принцови, тоа предизвикало незадоволство кај германските свештеници, кои веќе биле таму во нивните мисии. За делото на Кирил и Методиј против папите биле поднесени бројни тужби бидејќи тие го проповедале христијанството на словенски јазик, кој не бил црковен јазик.
Браќата отишле кај папата во Рим да ја бранат својата работа. За време на престојот во Рим, Константин се разболел. Влегол во грчкиот манастир, под монашкото име Кирил, а умрел на 14 февруари 869 година.
По смртта на неговиот брат, Методиј се вратил во Моравија за да ја продолжи започнатата работа и да работи до својата смрт на воспоставување на Христовата вера меѓу Словените.
Тоа ги налутило германските свештеници, кои повторно му се пожалиле на папата, па Методиј морал да замине во Рим. Таму бил фрлен во зандана, од која папата го спасил по три години. Набргу потоа, Методиј умрел на 6 април 885 година.
Делото на браќата Кирил и Методиј го продолжиле нивните ученици Горазд, Климент, Наум, Анѓелар, Сава. Со свети Климент на чело како епископ, тие го преминаа Дунав и се симнаа на југ, во Македонија, каде што ја продолжија својата работа меѓу Словените, почнувајќи од Кирил и Методиј на север, па Климент и Наум биле во првите редови во развојот на словенската писменост. Таму е основан преку манастири и училишта во кои се негувала традицијата на Кирил и Методиј во однос на јазикот и писмото.
Од Македонија старословенската писменост се проширила низ цела Бугарија (во која била вклучена и Македонија). Во источна Бугарија, кај дворот на царот Симеон во Преслав, има отстапување од јазичните норми на Кирил и Методиј.
