Ангел, Евреин, сопственик на најпознатата пекара во Германија, често велел: „Знаете ли зошто сум жив денес?
Сè уште бев тинејџер кога нацистите во Германија безмилосно убиваа Евреи. Нацистите не одведоа во Аушвиц со воз.
Последно ноќта во одделението беше смртоносно студено. Останавме многу денови без храна, без кревети што значи без можност некако да се загрееме. Насекаде паѓаше снег. Студениот ветер ни ги замрзнуваше образите секоја секунда. Имаше стотици ние во тие студени, ужасни ноќи.
Нема храна, нема вода, нема криење. Крвта е замрзната во вените. До мене беше еден постар Евреин кој беше многу сакан во мојот град. Целиот се тресеше и изгледаше страшно.
Го завиткав со рацете за да го стоплам. Го гушнав цврсто за да му дадам малку топлина. Му ги масирав рацете, нозете, лицето, вратот. Го молев да остане жив. Го расположив. Вака го стоплив овој човек цела ноќ. И самиот бев уморен и замрзнат, со вкрстени прсти, но продолжив да го масирав телото на овој човек за да го загреам.
Поминаа толку многу часови. Конечно дојде утрото, сонцето почна да грее. Погледнав околу себе за да видам други луѓе. На мој ужас, се што можев да видам беа замрзнати трупови.
Сè што можев да слушнам беше тишината на смртта. Ледената ноќ ги уби сите. Умреле од студ. Преживеаја само двајца: старецот и јас.
Старецот преживеа затоа што не му дозволив да замрзне, а јас преживеав затоа што го стоплив.
Дозволете ми да ви ја кажам тајната на опстанокот на овој свет? Кога ќе го стоплите срцето на другите, тогаш ќе се стоплите и себеси. „Кога ги поддржувате, зајакнувате и охрабрувате другите, тогаш добивате поддршка, зајакнување и охрабрување во вашиот живот.
