Свети Никон бил римски офицер, кој се спасил во битка прекрстувајќи се и молејќи се на Бога, оттогаш неговиот живот се променил и се посветил на верата.
Според верувањето Никон отишол во битка со четата, пред тоа мајка му го советувала ако падне во недела да се прекрсти и да го повика Христос на помош.
И навистина, кога во битка четата на Никон беше опкружена и многу блиску до конечна смрт, Никон беше распнат на крст и во неговото срце воскликна кон Христа.
Во тој момент добил извонредна сила, налетал на непријателите и некои ги убивал, а другите ги натерал да бегаат.Враќајќи се дома, Никон постојано во чудење извикувал: „Голем е христијанскиот Бог!“ По овој настан, тој тајно отплови за Азија, каде што го крсти кизичкиот епископ Теодосиј.
По крштевањето се затворил во манастир, каде што се посветил на учење и борба. Но, пред неговата смрт, епископот Теодосије имал видение, во кое ќе му биде наредено да го ракоположи Никон за негов наследник.
Старецот Теодосиј веднаш го повика Никон и го ракоположи за ѓакон, а потоа презвитер и епископ. Но, по Божја Промисла, Никон набрзо дошол во Неапол, каде ја нашол својата мајка сè уште жива.
По смртта на мајка му, тој заминал со девет ученици, некогаш воени соборци, во Сицилија и таму го проповедал Евангелието. Но, тоа беше страшно прогонство на христијаните во тоа време. И принцот Квинтијан го зароби Никон и неговите другари и нанесе големи маки.
Неговите сто и деведесет ученици и пријатели биле обезглавени. И мачителот на Никон му го врзал коњот за опашот, го фрлил од висока карпа во провалија, го тепал, го стругал, но Никон ги преживеал сите тие маки. Најпосле бил покосен од меч и се преселил кај Господа.
Неговото тело ќе биде оставено на полето за птиците да го изедат. Но, едно овчарче, со разгневен дух, се закачи и падна врз мртвото тело на Христовиот маченик и веднаш оздраве. Го прогласи телото на Никон, па христијаните дојдоа и чесно го погребаа.
