Во Антиохија живееле двајца блиски пријатели, учениот свештеник Саприкије и обичниот, едноставен граѓанин Никифор. Нивното пријателство некако се претвора во страшна меѓусебна омраза.
Православната црква и верниците денеска го одбележуваат денот посветен на Светиот маченик Никифор, чиј живот јасно покажува дека Бог ја отфрла гордоста и со слава ги крунисува смирението и братството.
Во Антиохија живееле двајца блиски пријатели, учениот свештеник Саприкије и обичниот, едноставен граѓанин Никифор.
Нивното пријателство некако се претвора во страшна меѓусебна омраза. Богољубивиот Никифор неколку пати се обидел да се смири со свештеникот, но тој не сакал. Кога започнало прогонството на христијаните, свештеникот Саприкија бил осуден на смрт и бил погубен.
Ожалениот Никифор се договорил со Саприки, молејќи го попатно да му прости барем пред смртта и да се раздели во мир:
Те молам, маченику Христов, рекол Никифор, прости ми ако ти згрешив!
Саприкије не сакал ниту да го погледне својот ривал, туку мирно и арогантно тргнал кон смртта. Но, гледајќи ја тврдоста на срцето на свештеникот, Бог не сакал да го прифати неговото мачеништво и да го овенча со венец, туку тајно му ја одзел благодатта.
И во последен момент Саприкије се откажал од Христа пред џелатите и изјавил дека ќе се поклони на идолите. Бил толку заслепен од омраза!
Никифор го молел Саприки да не се одрече од Христа.
О, возљубен брате, не правеј го ова, не се одрекувај од нашиот Господ Исус Христос, не губи го небесниот венец!
Но, се залудно. Саприкије останал на зборот.
Тогаш Никифор им викнал на џелатите:
И јас сум христијанин, исечете ме наместо Саприки!
Џелатите тоа му го пријавиле на судијата, а судијата им наредил да го ослободат Саприки и да го отсечат Никифор.
Никифор радосно ја ставил главата на трупецот и бил усмртен.
Тој бил удостоен со царството и бил овенчан со бесмртен венец на славата. Ова се случило во 260 година за време на владеењето на императорот Галиен.
