Околу 350.000 луѓе беа евакуирани од Чернобил по нуклеарната експлозија во 1986 година.
Речиси 8,4 милиони луѓе беа изложени на зрачење. Сепак, имаше и такви кои одлучија да останат без оглед на фактот дека водата, воздухот и храната се загадени, како оваа баба.
Таа одлучи да остане таму и да ги убеди сите дека е можно да се живее таму без оглед на големото зрачење што е присутно во градот (400 пати повисоко отколку во Хирошима по нуклеарната катастрофа).
Затоа луѓето дојдоа до идеја и одлучија да направат филм за животот на една баба во Чернобил. Директорите Холи Морис и Ана Богарт ја истражувале областа и откриле дека обично живеат осум до 12 баби таму, во зависност од селото.
–Не се плашам од зрачење. Се плашам од глад, рекла бабата.
–Ако заминете од тука, ќе умрете. Тие се во полоша положба од нас што живееме овде. Татковината е татковина, никогаш нема да ја оставам со пушка за да ме присили, додаде таа.
Еден од реакторите на електраната „Владимир Илич Ленин“ – како што официјално беше наречена нуклеарната централа Чернобил, експлодираше на 26 април во 01:24 часот по локално време. 31 лице починале на лице место.
