Итноста за намалување на пластиката за една употреба во глобалните синџири на снабдување е потенцирана од студија на Универзитетот во Квинсленд во соработка со Индонезискиот институт за науки.
Истражувачот на деловното училиште UQ, д-р Ана Фелан рече дека социјалните и економските трошоци за пластичен отпад често биле на товар на крајбрежните заедници со ограничено управување со отпад, наместо на производителите.
„Кризата со која се соочуваат светските океани од пластика е добро документирана, сепак има малку познавање за перспективите и искуствата на заедниците кои се соочуваат со огромни количини пластичен отпад, повеќето потекнуваат од други региони“, рече д-р Фелан.
Таа рече дека студијата користела пристап базиран на системи за да демонстрира дека пластичниот отпад ги надминува напорите за ублажување.
“Крајбрежните заедници со минимална инфраструктура за отпад бараат кружни системи и одговорни ланци за снабдување со непластични алтернативи. Далечните заедници едноставно не можат да го рециклираат својот пат за излез од овој комплексен глобален еколошки проблем. Само во Индонезија има илјадници слични крајбрежни заедници кои се борат да управуваат со нивните сопствен отпад од домаќинството, како и огромни количини на пластичен отпад внесен во океанските струи. На ниво на домаќинство, едно типично село генерира околу 4000 килограми ѓубре неделно, а пластичниот отпад сè повеќе расте пропорционално. Производителите и производителите дистрибуираат со ниска цена преработената храна и производите за еднократна употреба на овие заедници треба да преземат одговорност за да се осигурат дека пластичниот отпад нема да заврши во океанот “.
Д-р Фелан рече дека истражувањето спроведено како дел од студијата сугерира дека писменоста со пластика е мала во испитуваните заедници, а 48 проценти од испитаниците велат дека тие често го согоруваат својот отпад, изложувајќи се на опасни испарувања.
Покрај тоа, околу 25 проценти од учесниците го отстранија својот пластичен отпад во океанот.
„Нашата студија откри дека во просек, 2000 килограми неделно може да истекуваат во океанот само од едно село“, рече таа.
Малку е што крајбрежните заедници можат да сторат за ефикасно управување со отпад од пластика, освен ако не им биде претставена архитектура за подобар избор, како од страната на снабдување, така и од опциите за отстранување.
Директорот на Институтот за глобални промени (ГЦИ), професор Рејчел Паркер, рече дека ГЦИ ќе помогне да се најдат подобри долгорочни решенија за сложените предизвици на пластиката со тоа што ќе ги зближат истражувачите и индустријата.
„Ова истражување потврдува дека за крајбрежните и оддалечените заедници во Индонезија, употребата на пластика е сè поразително управување со отпад и инфраструктурен капацитет“, рече професорот Паркер.
На секое ефикасно решение за овој проблем неизбежно ќе треба широка соработка помеѓу истражувачите, владата и индустријата.
Извор: Phys org
