Повеќето луѓе воопшто не се сеќаваат на ништо од првите три години од животот, а многумина памтат многу малку од работите што им се случиле до седмата година.
Кога размислуваме за најраното детство, најчесто не сме сигурни дали се тоа сеќавања или работи што ги знаеме врз база на фотографиите и приказните што сме ги слушнале од родителите.
Овој феномен се нарекува детска амнезија, а психолозите се обидуваат да ја утврдат причината за ова цел еден век.
Иако можеби ќе си помислите дека причината за ова е недоволно развиената меморија кај децата, тоа не е единствената причина. Новите истражувања покажале дека и шестмесечните бебиња имаат краткорочно помнење, а тоа може да трае од неколку минути до неколку месеци, додека децата во предучилишна возраст помнат работи околу една година, па ги забораваат.
Научниците сметаат дека детската амнезија не е поврзана со создавањето сеќавања, туку со одржувањето. Делот од мозокот задолжен за создавање сеќавања се развива до седмата година, а промените што се случуваат во тој период се виновни за бришење на спомените.
За создавањето на сеќавањата многу е важен јазикот. Децата на возраст помеѓу една и шест години напредуваат брзо и го учат јазикот, па дури потоа се стекнуваат со способност да го дефинираат светот што ги окружува. Според научниците, токму неможноста да ги изразат со зборови работите е причина заради којашто не ги задржуваат.
Експертите и понатаму ја истражуваат детската амнезија и нагласуваат дека дури и случувањата на коишто не можеме да се сетиме, оставаат трага и го формираат нашето однесување.
Првите неколку години од животот, оние коишто ги забораваме, неверојатно многу влијаат на тоа во какви личности се развиваме.
Па ајде, обидете се да се сетите на нешто од детството. Кои се вашите први сеќавања?
