Постои тенденција на уметничките, математичките или учените генијалци да се гледаат како депресивни суштества. Ернест Хемингвеј, Емили Дикинсон, Вирџинија Вулф, Едгар Алан По и Амадеус Моцарт, сите тие беа брилијантни, креативни, исклучителни умови, но беа трагично склони кон анксиозност и депресија.
Прашањето е дали постои директна врска помеѓу повисокиот коефициент на интелигенција и депресијата?
За почеток, повисокото ниво на интелигенција не мора да придонесува за развој на некоја ментална болест.
Сепак, навистина постои одредена предиспозиција за зголемена анксиозност, самокритичност и искривен, обично негативен, поглед на светот. Во многу случаи, овие фактори создаваат идеални услови за депресија.
Покрај тоа, треба да се забележи дека постојат исклучоци. Во нашето општество имаме брилијантни луѓе кои максимално го користат својот потенцијал инвестирајќи не само во нивните животи туку и во самото општество.
Сепак, многу студии и книги ја покажуваат оваа единствена врска со депресијата, особено кај луѓе чиј коефициент на интелигенција е над 170.
- Студии за интелигентни луѓе
Зигмунд Фројд и неговата ќерка Ана го проучувале развојот на група деца со коефициент на интелигенција над 130. Во својата студија, тој открил дека речиси 60 отсто од нив на крајот развиле депресивно растројство.
Тука е и прославеното дело на Луис Терман, пионер на образовната психологија од почетокот на 20 век.
Тоа беше во 60-тите години кога започна долгото истражување на високо способни деца. Деца со коефициент на интелигенција над 170 учествуваа во еден од најпознатите експерименти во историјата на психологијата.
Овие деца биле наречени „термити“. Дури во 1990-тите беа извлечени некои важни заклучоци од студијата.
- Емоционални „слепи точки“ на интелигентните луѓе
Експертите велат дека високоинтелигентните луѓе понекогаш развиваат дисоцијативно растројство на личноста. Тие го гледаат својот живот однадвор, како наратор кој користи трето лице за да види со внимателна објективност, но без да чувствува дека тие се целосно дел од него.
Оваа перспектива предизвикува „слепи точки“. Тоа е концепт кој е тесно поврзан со емоционалната интелигенција, за кој Даниел Голман зборуваше во истоимената интересна книга.
Оваа перспектива предизвикува самозалажување и сериозни грешки во перцепцијата.
Значи, она што често го прават високоинтелигентните луѓе е да се фокусираат исклучиво на она што им недостига на околината.
Работи кои не се синхронизирани, себични делови од светот, свет во кој не можат да се вклопат. Тие често немаат емоционални вештини за да најдат мир во овој збунувачки свет.
Друга работа што можеме да ја заклучиме за високоинтелигентните луѓе е дека често им недостасува една критична област: емоциите.
Ова не води до друг заклучок: можеби треба да додадеме уште еден фактор на коефициент на интелигенција, пишува „Exploring Your Mind“.
