Најголемиот глечер на планинскиот венец долг 800 километри, сместен на сувиот североисточен раб на Тибетското плато, се намали за околу 450 метри од средината на минатиот век, кога научниците ја поставија првата станица за да ја следат и проучуваат.
Глечерот од 20 квадратни километри, познат како Лаохогу број 12, од почетокот на мерењето се намалил за околу седум проценти, а топењето се забрзало во последните неколку години, пишува Си-Ен-Ен.
Подеднакво загрижувачки е загубата на дебелината на глечерот за околу 13 метри мраз, што е предизвикано од зголемувањето на температурите.
Тибетското плато е познато и како трет пол на Земјата, поради количината на мраз што се наоѓа на неа.
Сепак, од средината на минатиот век, просечните температури се зголемија за 1,5 степени Целзиусови и без изгледи да се стави крај на глобалното затоплување, експертите немаат светли предвидувања за 2.684 глечери на планината Килијан.
Намалувањето на глечерите помеѓу 1990 и 2010 година било за 50 проценти поголемо отколку во периодот од 1956 до 1990 година, покажуваат податоците на Кинеската академија на науките.
Протокот на вода во реката кај најголемиот глечер е скоро двојно поголем од пред 60 години, тврдат научниците.
Поради глобалното затоплување, снегот и дождот во овој регион повремено беа поретки од вообичаеното, и иако топењето на глечерите доведе до поголеми текови на вода во реките и потоците, земјоделците во подножјето на планината продолжуваат да се соочуваат со недостиг на вода.
Овие нови флуктуации носат и опасност од поплави, кои во овој регион се случуваат се почесто во пролет, додека во лето има недостиг на вода, кога е повеќе потребно за наводнување на земјоделските култури.
Топењето на кинеските глечери може да го достигне својот врв за десет години. После тоа, топењето на глечерите нагло би се намалило поради намалувањето на нивната големина и број, што може да доведе до недостиг на вода, предупредуваат научниците.
