Секој маж барем еднаш во животот има слушнато нешто како „Имаш очи на мајка ти, но карактер на татко ти“ или „Иста си како дедо ти“. Од друга страна, ретко ќе слушнете некој да каже „Имам агорафобија, како и мојот прадедо“.
Што ги одредува (или чии) карактеристики ќе преовладуваат во нашиот синџир на ДНК и дали можеме да ги промениме е прашање што долго време ги вознемирува генетичарите.
ДНК содржи многу повеќе информации отколку што можеме да замислиме. Иако научниците сè уште не можат да дадат јасен одговор на прашањето што најмногу влијае на карактерот на луѓето – околината, гените или воспитувањето, многу студии покажаа дека наследуваме не само изглед, туку и некои спомени, како што се фобиите.
Покрај фобиите, постојат и некои други карактеристики кои ги наследуваме од нашите предци и невозможно е да ги смениме.
Екстровертност
Некои карактерни црти ги стекнуваме со текот на годините, а некои се веќе запишани во нашата ДНК. На пример, гените WSCD2 и PCDH15 се поврзани со екстровертност.
Затоа, можеби причината што сте толку социјални лежи во вашите предци, а не во фактот дека вашите родители ве запишале во сите можни воннаставни активности.
Покрај тоа, постои генетска врска помеѓу екстровертноста, нарушувањето на дефицитот на внимание и хиперактивноста.
Смисла за хумор
Некои луѓе веруваат дека чувството за хумор е научена особина што зависи од средината во која лицето расте.
Но, за време на студијата беше откриено дека луѓето со кратки алели на генот 5-HTTLPR покажуваат позитивни реакции и почесто се смеат.
Резултатите од студијата биле потврдени и кога биле земени предвид возраста, полот, етничката припадност и симптомите на депресија.
Подложност на стрес
Некои луѓе се поподложни на стрес, а оваа карактеристика се пренесува од родители на деца. Експертите тврдат дека ако мајката била изложена на стрес за време на бременоста, нејзиното дете ќе биде подложно на стрес во животот.
Покрај тоа, ако родителите биле под стрес долго пред да добијат дете, постои ризик хроничниот стрес да ги оштети хромозомите.
Тенденција на зависност
Гените и наследните одлики се од 40 до 60% одговорни за развој на зависност.
На пример, детално е проучена врската помеѓу зависноста и генот Д2. Д2 е вид на рецептор на допамин. Луѓето во кои овие рецептори не работат добро се повеќе склони кон земање зависни супстанции.
Гените и наследните одлики се од 40 до 60% одговорни за развој на зависност.
Музикалност
Гените играат поголема улога од вежбањето, кога станува збор за музички талент, особено за препознавање тон и ритам.
Студија на идентични близнаци покажала дека луѓето кои помалку вежбале имале подобри резултати од оние кои вежбале повеќе.
Еден од близнаците вежбал повеќе од неговиот брат, но тој не можел да ги надмине своите музички способности.
Научниците објаснуваат дека некои аспекти на талентот за музика лежат исклучиво во нашите гени и е невозможно да се научат.
