Денес, Феникијците ги познаваме главно преку извештаите на нивните соседи и оние народи кои дошле во контакт со нив, а тоа понекогаш било и во непријателство.
Затоа, треба многу да се земе со резерва бидејќи се вели дека или биле сакани или презирани.
Името Феникијци, кое го користиме денес, им го дале Грците.
Фоиники или Φοίνικες значи виолетова и се поврзува со производство на виолетова, по која овој народ бил познат и ценет. Од историските извори дознаваме дека тие најчесто биле именувани по градот од кој дошле, а тоа бил Сидон, Тир, Библос или Арвад.
- За жал, нивната пишана историја и митологија не преживеале
Тие исчезнаа во уништените библиотеки на Тир и Картагина за време на македонските и римските освојувања.
Затоа, мора да се потпреме на сведоштвата на други и извори како што се Библијата, грчките и римските автори и египетските и асирските списи.
Тие живееле во источниот Медитеран, денешен Либан и соседните делови на Сирија и Израел.
Се смета дека емигрирале од Еритреја. Се претпоставува дека нивните корени се семитски, но повеќе од тоа не знаеме бидејќи ги среќаваме како сојуз на трговски заедници, а не како земја со територијални граници.
Златното доба на нивната култура е периодот од 1200 до 300 п.н.е.
Со оглед на тоа дека живееле во тесно крајбрежно подрачје со ограничени земјоделски можности, соочени со пораст на населението, се свртеле кон нов извор, а тоа било морето.
Морето станува нивна „нова житница“, не само во егзистенцијална смисла, туку станува поле во кое ќе ги развијат сите свои потенцијали како бродоградители, морнари, трговци и колонизатори.
Слегувајќи кон морето, тие основаа пристаништа на брегот, кои прераснаа во градови кои ќе станат најмоќните градови во тоа време: Тир, Сидон, Бејрут и Библос.
Тие го користеле своето природно богатство – кедар – за изградба на бродови. Тие изградија кратки и набиени, исклучително издржливи трговски бродови и тоа беа првите бродови во познатата историја со кили, ребра и подигнати палуби.
Со текот на времето, тие се стекнуваат со поморски вештини и патуваат надвор од границите на нивната земја.
Морето станува нивен пат, трговски пат и база за развој на одредени индустрии. Бродоградбата, риболовот, производството на виолетова боја, стакло, фини ткаенини и прецизната работа во метал, особено во злато и сребро, цветаат.
