Родени се Ромул и Рем, идентични близнаци создадени од генетскиот стартап Colossal Biosciences. Тие се првите „страшни волци“ во последните 12.000 години. Се верува дека последните примероци на овој вид волци бил присутен пред 12.000 години, по што „страшните волци“ како вид целосно изумреле.
За да се родат, Колосал зел ДНК од заб за кој се смета дека е стар околу 13.000 години и череп за кој се проценува дека е стар над 70.000 години. Научниците потоа ја споредиле таа ДНК со ДНК секвенците од клеточните линии на сивиот волк. Сивиот волк е најблискиот жив роднина на страшниот волк – тие споделуваат 99,5 проценти од нивниот генетски код.
Истребувањето е дел од природата. Од пет милијарди видови кои некогаш постоеле на Земјата, 99,9 отсто исчезнале. Доцното исчезнување на Девон, пред речиси четиристотини милиони години, ја избриша од постоење – рибата без вилица. Преминот од Тријас во Јура, пред двесте милиони години, стави крај на фитосаурусите слични на крокодили. Неандерталците исчезнале пред околу четириесет илјади години. Еден ден – без разлика дали поради климатските промени, друг астероид, нуклеарна војна или нешто што сè уште не можеме да го замислиме – луѓето, исто така, веројатно ќе бидат избришани, пишува New Yorker.
Разликата со луѓето е што со себе донесовме огромен број видови. Пред околу триста илјади години научивме да ловиме со копја. Ова ни даде значителна моќ во одлучувањето кои животни прво ќе изумрат – ги избравме или затоа што сакаа да не изедат или затоа што сакавме да ги јадеме. Смртта на некои животни, сепак, доведе до исчезнување на големите предатори кои го ловеле нашиот омилен плен. Меѓу жртвите имало и страшни волци (Canis dirus).
Попатно изумреа и разни други видови: волнени мамути, ирски лос, легендарниот додо, стелеровите гравчиња, големиот аук, тилацините (тасмански тигри). Минатата година, птица со витка сметка, птица која некогаш беше широко распространета низ поголемиот дел од Европа и Азија, беше прогласена за исчезната. А останаа само два северни бели носорози – и двете женки, што значи дека нивното изумирање е извесно и ова е последна генерација на бели носорози.
Но сега луѓето имаат шанса да ги оживуваат „изумрените видови“. Во последните векови како човештво се обидувавме да го решиме овој проблем. Во 1886 година, британските власти во Јужна Африка беа шокирани од брзината со која фармерите од Бур ја десеткуваа квагата, роднина на зебрата со полу риги, и се обидоа да го спасат видот од исчезнување со Законот за подобро зачувување на дивечот. Мерката дојде предоцна. Во 1973 година, Конгресот на САД го усвои Законот за загрозени видови како одговор на намалениот број на многу иконски животни во Америка, вклучително и ќелавиот орел и гризли. И покрај таквите закони и другите напори за зачувување, сегашната стапка на истребување е, според некои мерки, илјада пати поголема отколку што би била без интервенција на луѓето.
