Една мистерија на модерниот живот е како многумина од нас чувствуваат недостиг на време, иако работиме помалку од нашите предци.
Во 19 век, синдикатите водеа кампања за „осум часа работа, осум часа одмор и осум часа за она што го сакаме“. Во 20 век, тие успеаја да добијат пократки работни часови. Но, што се случи со сето она слободно време, кое го добивме, за да правиме „што сакаме“?
Ова не е проблем со перцепцијата: навистина немаме доволно време.Во втората декада на овој век, просечното слободно време беше помало во 8 од 13 земји за кои се достапни податоци. Падна за 14% во Кореја, 11% во Шпанија, 6% во Холандија, 5% во Унгарија и 1% во САД.
Еден од факторите е дека падот на неделното работно време повеќе не се намалува. Вообичаената работна недела е поставена на околу 40 часа за персонал со полно работно време. Но, само ова не може да го објасни намалувањето на слободното време.
Студија на Resolution Foundation покажува ист притисок врз слободното време како и во другите земји, при што жените се под поголем притисок од мажите.
Жените вршат повеќе платена работа, а мажите повеќе домашни работи, но најголемата разлика е колку време двете групи трошат за грижа за децата (што во овие студии не е класифицирано како слободно време.). Жените трошат двојно повеќе време за грижа за децата, иако трошат многу повеќе време во платена работа. Мажите, исто така, поминуваат многу повеќе време во грижата за децата.
Има и посуштинска промена. Иако до одреден степен отсекогаш сме имале многу задачи, сега технологијата го отежнува делењето на времето помеѓу работа и игра. За канцелариските работници, пандемијата ги замагли границите повеќе од кога било. Но, работата од дома исто така им овозможи на луѓето да го вратат изгубеното време.
Луѓето со нетрпение ја очекуваат ерата на слободното време и изобилство без страв. Затоа што сме обучувани да работиме премногу долго, а да уживаме кратко.
