Жироскоп (од старогрчки γυρο „вртење“ и старогрчки σκοπεω „да набљудува“) е уред за мерење на промените во аголот на телото прикачено на него, односно инерцијални системи и за одржување на ориентација динамика.
Уредот се состои од тркало чија оска може слободно да се врти во која било положба на просторот.
Постојат два основни типа на жироскопи:
- механички
- оптички (ласерски жироскоп)
Се употребува за:
- мерење на аголна брзина
- индикатор за насока
Еден ист уред може да работи во различни режими.
Меѓу механичките жироскопи, се издвојува роторскиот жироскоп, т.е. тврдо тело кое брзо ротира, чија оска на ротација може да ја промени насоката во просторот. Во исто време, брзината на ротација на жироскопот многу пати ја надминува брзината на ротација на неговата оска на ротација. Основното својство на таков жироскоп е способноста да се зачува непроменетата насока на оската на ротација во просторот во отсуство на надворешни сили кои дејствуваат на неа.
Ова својство првпат го користел Леон Фуко во 1852 година, за експериментална демонстрација на ротацијата на Земјата. Токму на таа демонстрација жироскопот го доби своето име, од грчките зборови „вртење“, „набљудување“.
