Бејрут, Либан – Мазин Кабани, 50-годишен вработен во ИТ, беше во неговиот дом во западен Бејрут на 4 август кога шокантни бранови од огромна експлозија го потресоа неговиот стан, оставајќи остатоци од стакло расфрлани низ подот на неговата дневна соба.
Експлозијата, предизвикана од детонирање на скоро 3.000 тони необезбеден амониум нитрат на пристаништето во Бејрут, го остави Кабани да се разниша и да врати темни спомени од 15-годишната граѓанска војна во Либан.
„Целиот кислород беше искован од воздухот. Како да бевме повторно во војна“, рече Кабани за Ал Џезеира додека стоеше на влезот во неговата станбена зграда и спасувачите влегоа со опрема за да ја поправат штетата предизвикана од експлозијата.
Повеќе трауматизирачки за Кабани од сопственото искуство беше помислата дека неговата 21-годишна ќерка Ала, можеби е мртва, ако среќата не беше на нејзина страна тој ден.
„Не можевме да ја добиеме со часови по експлозијата“, рече таткото на четворица синови и ќерки, сеќавајќи се како неговото средно дете се движело во ресторан во Џемајзе, во соседство близу до пристаништето, кога се случила експлозијата. „Ако дошло до промена во нејзините планови, таа можеби нема да биде повеќе со нас“, рече тој.
Очите му станаа црвени и ги гушеше зборовите додека ги држеше солзите.
Веќе исцрпени од континуираната финансиска криза, влошувањето на јавните услуги и длабоката политичка нестабилност, експлозијата беше последниот удар за Кабани и неговото семејство. Како и многу Либанци, Кабани сега не гледа друг избор освен да си замине.
И покрај тоа што претходно сакаше да остане во својата родна земја до крајот на животот, тој сега е решен да се смири со своето семејство на друго место.
Извор: Aljazeera
